PSYCHOPATH SERIES 1: HIS REGRET

SEASON 1: CHAPTER 4

XZARIMIANAH POV

[4 hours later]

Naka-landing na ang eroplano dito sa airport ng Seoul. It's 8:34 in the evening here.

Unang naglakad palabas si Papa sumunod ako then si Kuya.

Wala namang pinagkaiba ang airport dito sa Airport ng Pinas.

"Baby, bukas ka na lang bumili ng damit ha, hiramin mo na lang ang damit ko." Tumango na lang ako kay Kuya at nagpatuloy sa paglalakad.

I should start a new life with the new people I met.

Pumara ng Taxi si Papa sa labas ng Airport. Tinulungan naman ng Driver si Kuya upang maipasok ang kanilang mga maleta sa likod ng kotse.

"Gyeonggi-do Province." Tanging saad ni Papa sa driver, tumango naman iyong driver at nagsimulang magmaneho papunta sa Gyeonggi-do Province.

The Province is located here in Seoul. It is the populous province around the Seoul.

While riding to the province, in-enjoy ko ang pagtingin sa labas ng bintana. It's so beautiful, kahit na maraming nagsi-silakihang mga gusali sa siyudad, hindi pa rin nakukupas ang ganda nito; Just like in the Philippines.

Ilang sandali lang ay may natatanaw akong mga puno na may bulaklak. It's sakura and Cherry Blossom trees.

"Ang ganda dito Baby Noh?" Tanong sa akin ni Kuya habang nakatingin rin sa labas ng bintana.

"Oo nga eh, halos cherry blossom at sakura tree lang ang nakikita ko dito. Halos pink lahat ang kulay." Saad ko sa kaniya habang hindi pa rin nawawala ang aking tingin sa labas.

Busy kami ni Kuya sa pagtanaw ng mga tanawin, hindi na namain namalayan na naka-rating na pala kami sa Gyeonggi-do.

Buti at may naitago si Papa na Korean Money at iyon ang ipinambayad sa driver.

Maganda ang bahay dito. Parang wala lang pinagkaiba sa siyudad. Well except sa malalaking buildings, towers, and transportation.

Marami ring puno at bulaklak ang naka-tanim sa paligid.

Habang naglalakad kami papunta sa aming tutulugan ay may mga tao pang bumabati sa amin.

Ngumiti ako sa kanila bilang pagtugon sa kanilang pag-bati.

Naglakad si Papa papunta sa Malaking bahay dito sa province. May mga katulong pa dito na naka-hilera sa labas. May mga tao rin na naka-suot ng tuxedo.

"Welkeombaeg maseuteo."-(Welcome Back Master.) Sabay nilang pagbati sa amin. Good thing that I can speak 35 languages at kasama na doon ang Korean, so that I can understand what they were saying.

May mga Maids na nagbukas ng pinto kaya nginitian ko sila. Pagpasok ko sa loob ay namangha ako. Wala itong pinagkaiba sa bahay ni Dad sa Pilipinas, except the doors. May doorknob iyong sa Pinas pero sliding door dito.

"Escort this young lady to her room." Saad ni Dad sa Maid saka pabagsak na umupo sa sofa. Si kuya naman ay hinihilot ang kaniyang sentido. Si Kuya naman ay napa-upo rin sa sofa habang naka-pikit ang Mata.

Lumingon naman ako sa maid na inutusan ni Papa upang ihatid ako papunta sa aking kuwarto, nakita ko itong ngumiti sa akin saka giniya ako paakyat ng hagdan.

After we reach the end of the stairs, we turned left. The maid open the second door,

"This is your room Ma'am. You have an intercom in your table, just use it if you need me." Tumango na lamang ako sa kaniya at pumasok na sa loob ng kuwarto. Malawak ito, may pulang kurtina sa gitna, katamtamang laki na kama, at mga painting ng sakura sa ibabaw ng headboard.