The Tragic Us

Chapter 10

Hindi ko alam kung paano pigilan si Troy sa pagsuntok kay Bryle. Nakahandusay na si Bryle sa sahig at kita ko ang dugo sa gilid ng labi niya.

Lumapit ako sa kanila, at hinawakan ang damit ni Troy para mahila siya mula sa pagsusuntok sa kay Bryle na halos wala ng malay.

" Troy, tigilan mo na yan! Stop it, Troy makakapatay ka ng tao!" sigaw ko sa kanya. Ngunit parang hindi niya ako narinig because he still keep punching Bryle and even kick him in his ass.

Oh my God! What did he do to Bryle! Anong ginawa niya!

" Troy, stop! Just stop it, Troy. Please stop."  Naiiyak kung sabi habang hila hila ko ang lalaylayan ng kanyang damit.

I heard him realesing a deep sigh bago tumayo, naka kuyom pa rin ang kanyang kamao at sobrang dilim ng kanyang mukha.

" Anton, my gosh! Dalhin niyo na agad si Bryle sa clinic!"  naghihisteryang sigaw ni Lucy.

Agad na dinaluhan ni Anton at ng kaniyang klasmeyt si Bryle.

Mas lalo lang akong naiyak dahil sa kalagayan ni Bryle. Maraming pasa ang mukha niya, putok ang labi at walang malay na kinarga ni Anton at ng kaklase niya.

Nagsi balikan na ang ibang estudyante sa kani kanilang mga ginagawa. Pero hindi pa rin nakatakas ang mapanuring mga mata ng iba.

Nabalik ang atensiyon ko kay Troy ng hawakan niya ang braso ko.  Tiningnan niya ako sa namumungay at naninimbang na mga mata.

" Are you okay?" He asked me in his deep baritone voice. Concern is evident on his tone, but that doesn't calm the havoc inside me.

" Just what the fuck did you do, Troy! Halos mapatay mo na si Bryle!" Galit na bulyaw ko sa kanya.

Pumikit siya at tumingala, kita ko ang hirap niyang paglunok.

" I'm sorry, hindi ko lang napigilan sarili ko" he said while looking at my eyes, with his bloodshot eyes.

He's so unreasonable right now!

" Sorry? Magagaling ba ng sorry mo ang mga pasa ni Bryle?! Bakit ba hindi ka nag-iisip!"

Right! I'm losing my patience and control right now. I just can't take it, hindi ko matanggap na halos makapatay na siya ng tao para sa akin. That's ridiculous.

" You know what! You should be thankful of me instead, dahil pinagtanggol kita sa gagong 'yun! Bakit ba parang mas kinakampihan mo siya? He's at fault here, Shane!"

There he's losing his patience now, e di lumabas din ang hinanakit niya.

" Thankful? Wow Troy! Dapat na ba akong magpasalamat sayo dahil sa ginawa mo kay Bryle? Uy, Troy salamat nga pala a binugbog mo para sa akin si Bryle, sobrang salamat talaga ang saya!" Sarkistong sabi ko sa kanya.

Umiling lamang siya sa akin, na parang hindi yun ang nais niyang marinig. Then what? Ano ang nais niyang marinig mula sa akin?

" What!? Ano Troy? Magsalita ka?! " mas galit kung tanong sa kanya when he just look at me with disbelief and amusement in his eyes.

Ang talagang pinaka ayaw ko ay ang hindi ako sinasagot sa mga tanong ko at baliwalain ang mga ito. And this is what Troy is doing right now. Keeping silence for something he must explain. 

Habol ko pa ang hininga ko dahil sa pagtaas ko ng boses kanina. At sa di inaasahan nakaramdam ako ng pagkahilo.

Shit! Anong nangyari?

Unti-unting dumidilim ang paningin ko, nawawalan ako ng lakas sa katawan. My legs are trembling at parang matutumba na ako.

" Shane!" rinig kung tawag sa akin ni Troy bago ako nawalan ng malay.