The Tragic Us

Chapter 12

" I'm gonnas miss you, Bryle, 'yong mga bonding nating tatlo ni Lucy. At tsaka pinapasabi ni Lucy na have a safe trip daw, at kung maisipan mong umuwi ay huwag mo daw kalimutan ang pasalubong niya " natatawa kong sabi sa kanya habang kayakap siya.

I just saw it in the movie that a goodbye hug is good to express your heart warming farewell.

" Ingat ka, Shane. Gusto ko pag nagkita tayo 2 years from now ay chef ka na " si sinserong saad ni Bryle.

" Take care too and achieve more of your dreams, Bryle " kinalas ko na ang yakap ko sa kanya.

Nagsimula ng maglakad si Bryle dala-dala ang dalawang maleta niya. Papalayo na siya ng papalayo  sa akin, habang ako ay nanatiling nakatayo pa rin sa kinatatayuan ko kanina habang kumakaway sa kanya.

" Let's go " seryosong sabi ni Troy dahilan para huminto ako sa pagkakaway at dahan- dahang binaba ang kamay na nasa ere.

Bago ko pa man siya na harap ay, hindi ko na siya na abutan dahil nauna na siyang maglakad palabas. Hindi niya man lang ako hinintay.

Hindi ako manhid at tanga para hindi maramdaman ang ipinapakita niyang ugali ngayon at kanina.

I have no choice but to half run para lang maabutan siya. Ramdam ko ang bigat sa bawat paghakbang niya na para bang sa sama ng loob ay pinapalabas sa  paglakad niya.

As much as I want to keep silent for the attitude that Troy's showing, I can't and just can't stay silent and not to make a fuss on something he's showing and making me feel.

" Ano ba problema mo, Troy? Kanina ka pa a? Para kang napipilitan lang na sumama sa akin " prangkang sabi ko sa kanya ng nakapasok na kami sa sasakyan niya.

Sinadya kung hindi ayusin ang seat belt ko, at ng nakita niya iyon ay akma siyang lalapit sa akin and reach for it.

But before he could do that, I stopped him. Inilagay ko ang dalawang kamay ko sa harap niya to stop him. I release a deep sigh before looking at him straight in his eyes.

" Ano, Troy? Bakit hindi mo sinasagot ang tanong ko? Ano kako ang problema mo?" nagpipigil galit kung tanong sa kanya, at ng naramdaman kung wala siyang balak na sagutin ako, I tell him more.

" Kanina ka pa, at hindi ko nagustuhan ang ipinapakita mong ugali kay Bryle. Ikaw na nga 'tong humingi ng tawad at pinalagpas ang kagagawan mo. Ikaw pa 'tong parang galit.  Can you just be thankful for what Bryle did? " may bahid na pagka iritang sabi ko sa kanya 

Bahala siya kung magalit siya sa akin. I just told him what's the truth. Mabilis na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa bago siya nagsalita.

" Sino ba kasing may sabi na palagpasin niya ang ginawa ko? Kaya ko namang akuin ang parusa at responsibilidad ko sa nangyari kahapon." He blurted.

I can't believe him!

" You know what maybe it's your pride talking. Sobrang taas siguro ng tingin mo sa sarili mo kaya simpleng pag hingi ng tawad at pagpapasalamat hindi mo pa magawa ng maayos! " I shouted at him.

" Yes, it's my pride talking here, Shane. Sino ba naman ang matutuwa di ba? You invited me to ask for Bryle's forgiveness, but you didn't tell him that I'm coming with you and do it myself!" He paused for a while and massage the tip of his nose. Bakas sa mukha niya ang frustration at pagtitimpi sa sarili.

" Ano? Pati si Bryle nagtaka bakit magkasama tayong dalawa kanina!" Huminga siya ng malalim bago muling nagsalita.

" Kung hindi pala tayo magkasama kanina baka ay date niyo palang dalawa 'yun hindi ba? Sinira ko pa moment niyo! E ang saya niyo ng dalawa! " bulyaw niya sa akin na siyang nagpaka irita sa akin. I am taken aback from his words on me.