Shout out nga pala dun sa standee ni Anne Curtis sa school. Grabe, tatlong araw mo 'kong ginulat.
Alam niyo ba kung gaano ako kaaga sa school?
Masmaaga pa sa SD namin.
Most panctual ako nung SHS. Puwera jhs.
Ba't ba kasi nakalagay sa may tapat ng registrar? Para siyang taong nakatayo. Para talagang—ang lakas pa naman nang talon ng balikat ko kapag.
Buti lumipat ako ng school.
Para ba naman yung hospital sa horror movies yung school namin. Buti malakas aircon.
Mag-isa ko palang noon, sira ang phone, at 8 o'clock nagbubukas ang room.
E, 6:50 nasa school na 'ko.
Yung smile talaga ni Anne.
Hindi siya killer smile pero alam mong kapag tinitigan mo siya nang matagal unti-unting bumababa yung ngiti niya para—wa!
Wala lang. Buti dumating yung guard.
Good news; pinalabas ako.
Bad news; yun nga pala, i.d, nakalimutan ko.
YOU ARE READING
Ako bilang gangster sa lipunan at bahay
CasualeDiary. Siguro yuon ang tawag. Ilalagay ko ang mga kahihiyan, kawalang-yaan, at kawalang kwenta ko sa buhay dito para naman magkaroon kayo ng self steem.
