THAT MONSTER

Chapter 29

"True life is lived when tiny changes occur." - Leo Tolstoy

DYLAN

"WHAT is this?" Napaangat ako ng tingin kay lola na inilahad sa akin ang isang red velvet box na naglalaman ng kuwintas.

"A necklace."

"Pfft. Alam ko pong kuwintas ito, la. Bakit niyo po ibinibigay sa akin ito?"

"It's a gift for you, apo. Ayaw mo ba?" tanong niya at umarko pa ang kilay niya. Binitawan ko ang hawak kong skateboard at kinuha sa kamay niya ang box.

"Parang pambabae naman po ito, la," sambit ko habang pinagmamasdan ang kuwintas.

She let out a chuckled, then turned her back to me. "Just keep it, apo. Gusto ko paglaki mo, mahanap mo ang nagmamay-ari ng kalahati niyan."

Naunang pumasok sa loob ng bahay si Lola Cynthia kaya sumunod na lang ako sa kanya papasok ng bahay.

"That is so impossible, la."

"Believe me. Mahahanap at makakatagpo mo rin ang nagmamay-ari sa kalahati ng kuwintas na yan," she said without even looking at me. I shifted my gaze again at the necklace.

"Is this a kind of destined necklace?"

"Hmm. It is," makahulugang sagot niya.

"You're joking again."

"I'm not."

"Pfft."

MALAKAS akong bumuga ng hangin bago ko muling ibinalik ang kuwintas sa bulsa ng hood ko at tumayo. Pinukol ako ng mapanuring tingin ni Franco na ngayon ay inaayos ang maskara niya. Ang maskarang apat na taon ng nakakabit sa amin.

"Puwede naman nating gawin ito sa susunod na araw. Kung nagdadalawang isip ka ngayon sabihin mo lang." Napatingin ako ngayon kay Tyler na nagsalita.

Hindi ako nagdadalawang isip. Naisip ko lang kung nasaan na ngayon ang nagmamay-ari ng kuwintas.

Lola Cynthia was right. I already found her. But the problem here is that I didn't saw her face nor even get her name. Kung nakita ko lang sana ang mukha niya. Kung nalaman ko man lang sana kahit ang pangalan niya. She looks not fine.

Marahil ba gano'n na lamang ang tingin ko sa kanya kanina dahil siya ang nagmamay-ari ng kuwintas na kalahati ng kuwintas na meron ako? Kaya ba kakaiba ang pakiramdam ko sa kanya kanina dahil doon?

I shook my head to remove the thoughts.

Ginulo ko ang bagong gupit kong buhok 'tsaka kinuha ang laptop na nasa ibabaw ng center table. Hindi ako sanay na hindi mahaba ang buhok ko, but at least my face become more revealing and decent.

Binuksan ko ang laptop at isa-isang binasa ang mga bagong updates galing sa Control Bureau.

"You seemed disturbed. Tama si Tyler. We can do this next time. Do you have the strenght to fight tonight?" asked Railey who is now stretching his arms upward. Everyone is readying themeselves.

"Ngayon mo pa ba natanong ang bagay na 'yan mismo sa harapan ko?" balik kong tanong sa kanya.

Tiklop agad ang bibig niya. "Sabi ko nga handa ka na." I heard him hissed. "Buti nga kayo, e. Kung kayo kaya ang nag-drums para ramdam niyo 'yong pagod ko. Haist."

Tss. Ang arte naman ng kumag na 'to.  Agad siyang binatukan ng kapatid niya. What do I even expect to happen next? Edi nagpalitan na naman ng suntok ang dalawa. Wala namang bago sa magkapatid na dragon na 'to.