star | junhao

(13)

Camdan kontrol ederken apartman karşında bekleyen Minghao'ya seslendim

"Neden bekliyorsun içeri gel"

Sesin ilkte nerden geldiğini kavrayamayarak etrafa bakındı daha sonra da kafasını yukarı kaldırdı

"Anahtarını at."

"Zile bas?"

"Anahtar."

Kapının yanında asılı olan anahtarı hızla alarak aşağı attım. Yere düşen anahtar için eğililirken bir yandan da ters bakışlar atıyordu. Yukardan komik göründüğünü bilse böyle yapar mıydı acaba

Camı kapatarak kapıya ilerledim. Biraz bekledikten sonra ayak seslerini duyduğumda anında kapıyı açtım, kapı kilidine tuttuğu anahtarı geri çekerek elime verdi.

"Hoş geldinnn"

"Daha hoş bulmadım.Eee o süpriz nerde?"

Gelir gelmez bu sorulmaz be! Sorusunu cevaplamadan salona iterek oturttum ben de yanına oturdum.

"Biraz muhabbet edelim. Nasılsın? "

Derince nefes alarak konuştu

"Buraya gelene kadar iyidim."

Yüzümü asarak biraz ona yaklaştım

"Minghao!" Hafiften bağırmamla irkildi. "Beni sevdiğini sanıyordum neden nefret ediyormuş gibi davranıyorsun?" gerçekten bunu merak ediyordum.

İşaret parmağıyını anlıma dayayarak itti.

"O öncedendi, sen Jun'sun ben ise Junhui'ye aşık oldum. Kusura bakma ama o daha kaliteli."

Parmağını tuttum.

"Açıkçası ikisi de aynı. O zaman sadece öyle bir ortama daha önce gelmediğimden sessizdim. O yüzden hemen bu halime de aşık ol çünkü değişmem."

Yüzünü büzerek biraz daha geriye çekildi.

"Süprizim nerde?"

Süpriz? Süpriz sadece gelmesi için uydurduğum bir yalandı. Tamam elimde bir süpriz yoktu ama ben varım?

"Odamda."

Kaşını çatarak bana baktı.

"Odana mı geleyim? Beni odana mı atacaksın? Bunu yapmam."

"Seni eve attım odayı geç."

Elinden tutarak kaldırdım. Geri çekilerek arkamdan ilerledi kapısı açık odaya girerek duvara yaslandım.

"Burası odamız." dedim

Dediğimi tekrarladı, başımı sallayarak devam ettim

"Sana olan hediyem ise dolabımda öyle dik dik bakmayı bırak."

Hemen yanımda duran dolabın kapağını açarak çekmecenin içinden neyi verebilirim diye bakındım. Gözüme çarpanı elime alarak salladım.

"Süprizz" diyerek elimdeki baksırı ona attım. Sesli şekilde nefes vererek tuttuğuna baktı.

"Ciddi anlamda ya çok aptalsın ya da sapık."

"Ne alaka ya sapıkça bir şey aklımdan dahi geçmedi. Belki donun yoktur diye hediye etmek istedim."

Gözüme sokarcasına yaklaştırdı.

"Sence bu büyük şey bana olur mu? Sağ ol ama gerek yok."

Elindekini alarak dolaptan başka bir tane çıkarıp uzattım.

"O zaman bunu al. Hatta çıkar pantolonu deneyelim. Kesin üzerine olacak."

Kemerine uzanacakken geri çekildi.

"Hediye falan yok, gelmem için uydurdun."

Pes ederek yerine bıraktım elimdekini.

"Sen de gelmek istemiyorsun üzülüyorum. Galiba kötü biri olduğumu düşünüyorsun ya da hala affedemedin beni?"

Yatağa yanıma oturdu.

"Hayır, sadece her şey birden gelişti ve ben daha hazır hisstemiyorum. İlk defa birini sevdim böyle karşılaşmayı beklemiyordum."

"zamanı geriye alamam. Denemek ister misin?"

Soru soracasına bakındı

"Yatakta oturuyoruz ya hani diyorum bir şeyler denesek"

Hızla yataktan kalkarak salona girdi ceketini alarak kapıya ilerledi.

"Şaka yaptım, gerçekten. Biraz daha kal."

Gözlerime baktığına güven vermek adına hafiften gülümsedim. Dediğine inanmış olmalı ki geri döndü oturdu.

"Aç mısın? Yoksa bir şeyler içer misin?"

"Tokum. Su veya başka bir şey verebilirsin."

Tamam diyerek mutfağa girdim yeni aldığım kurabiyeleri tabağa koydum ve bir bardak su aldım. Hamarat bir ev adamı değilim biliyorum
Önüne bıraktım.

"Teşekkür ederim."

Yanına oturarak televizyonu açarak tek tek kanalları gezmeye başladım. Karşıma çıkan bir animasyon filmiyle durdum. Ortam şu an gergin değildi bu yüzden bozmak istemeyerek filme daldım. Yanımdakini unuttum...

Kahkaha atarak ona döndüğümde bana bakarken yakaladım kendisi de gülümsüyordu.

"Güzel" dedim

"Evet, güzel film." diye yanıtladı.

Başımı hayır anlamında salladım

"Gülüşün çok güzel."

Cevapta bulunmadı kızaran kulaklarıyla güldüm.

Biraz daha zaman geçmesiyle eve döneceğini söyledi bırakmak istediğinde izin vermeyerek kendi gideceğini söyleyip evden ayrıldı.

MedyaSPQJSOHQİZHAOSH