ချိုမြိန်သောအမှားတစ်ခု

ချိုမြိန်သောအမှားတစ်ခု - ၄

အဟမ်း.... ပြောချင်တာ
အောက်ဆုံးမှာ ဝါနင် ပုစိလေးပါတယ်လို့
​ရှောင်ချင်ရင်ရှောင်လို့ရအောင်ပြောတာ
.
.
.
မင်္ဂလာပွဲစကတည်းက သုတနိင်ဆိုတာလေ
ချက်ချင်းပဲငိုတော့မလိုလိုနဲ့
သူလဲစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမှာပဲလေ

ဒါပေမဲ့လဲ ပျော်နေတယ်
ချစ်တဲ့သူနဲ့စုံစည်းရတာပဲလေ
မပျော်တဲ့သူရှိမလားပေါ့လေ။

သူတို့ မင်္ဂလာ ကတိသစ္စာပြုပီး နမ်းနေကြတော့
ခမ်းစိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်
သူတို့ကိုကြည့်ပီး ခမ်းတစ်ခုနားလည်လိုက်တယ်
အချစ်ဆိုတဲ့ ယောကျာ်း မိန်းမ ဆိုပီး
ကန့်သတ်ထားတာ မရှိဘူးဆိုတာကိုပေါ့။

ပန်းစည်းပစ်ကြတော့
ခမ်းကတော့ လက်ထက်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိသေးပါဘူး
လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သေးတယ်
လက်ထက်ရင် ပိုက်ဆံကုန်တယ်
အချစ်ကိုတော့ နားလည်ပါတယ်
ပိုက်ဆံတော့ အကုန်မခံနိင်ဘူးရယ်။

ခွန်းမဟူရာမောင်ကလဲ ခမ်းနဲ့ စိတ်ချင်းတူလို့
ထင်ပါရဲ့ ပန်းစည်း မဖမ်းဘူးလေ။

ခွန်းမဟူရာမောင် ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့
ပန်းစည်းဖမ်းရအောင်လဲ မ က ငါ့အပေါ်အေးစက်နေတာလေ
လက်ထက်ရအောင်သွားပြောလဲ
ငြင်းမှာပဲဟာ မဖမ်းပါဘူး
အာရုံနောက်တယ်။

သုတနိင်တို့ ပန်းစည်းကို ဖမ်းမဲ့သူတွေ
အုပ်စုလိုက်ကြီး အများကြီးရှိနေတာကိုမှ
ခွန်းမဟူမောင်ဆီကိုမှ တည့်တည့်
ရောက်လာ သည်တဲ့လေ ။

ခွန်းမဟူရာမောင် ဆီပန်းစည်းရောက်လာလို့
အားလုံးအံ့သြ နေပီး
တစ်မျိုးပီးတစ်မျိုး ဂုဏ်ပြုစကားတွေ
ပြောနေလိုက်ကြတာ
ဟိုက ချက်ချင်းပဲ မင်္ဂလာထဆောင်တော့မဲ့
အတိုင်းပါပဲလား။

ခမ်းက အေးအေးဆေးဆေးပဲ
တစ်ယောက်ထဲ ထိုင်ပီး
စားသောက်နေလေသည်
ခမ်းကတော့တွေးနေတာ တစ်ယောက်ထဲ
နေရတာ ဘယ်လောက်တောင်မှကောင်းလဲလို့လေ။

အတွေးတောင်မဆုံးသေးဘူး
သုတနိင်ကကျွန်တော့်နားကိုရောက်လာပီးမေးတယ်။

"မင်း ဘာလို့ပန်းစည်းမဖမ်းတာလဲ"

ပြန်ဖြေလိုက်သည်ကတော့