ᴅᴇᴀʀ ꜰᴜᴛᴜʀᴇ ʜᴜꜱʙᴀɴᴅ

16||Son.

ya şu hikaye bitsin, yeni bir fice başlayacağım dedim. onun öncesinde fice iki ay ara veriyoruz, sonra devam. iki ay içinde haftada bir oneshot paylaşabilirim belki. angst, smut...fark etmez.

neyse iyi okumalar!! klavyenin otomatik büyük harf yapma şeysi kapanmış açayım da fnksbfks

kız niye demiyonuz yaşları yazıcaksın daha diye bende iyi okumalar diyorum unuttum fnskbfs

[15 yıl sonra]

Sora Kyoka; 21 yaşında. (Kız)

Akira Kirishima; 20 yaşında. (Erkek)

Katsumi Bakugou; 20 yaşında. (Kız)

Keiko Tsuyu; 18 yaşında. (Kız)

Ryden Todoroki; 17 yaşında. (Erkek)

Yuriko Suzuki; 17 yaşında. (Mina ve Ayame'nin kızı)

Yuko Bakugou; 15 yaşında.

Ve yetişkinler 44 yaşında diyeyim. Oha amk hala genç bunlar-_-

[3. Özel bölüm iptal edilmiştir.]

____________________

Katsumi elindeki kitapları düzeltti ve kitaplığına koydu. Bugün evde komple bir temizlik vardı. Odasındaki kitapların bir çoğunu seçip kolilere koymuştu. Tavan arasına çıkaracaktı.

Koliyi bir kenara bıraktı ve yatağındaki örtüleri aldı. Yeni nevresim takımını bir köşeye bırakıp yatak örtülerini yatağından aldı ve kucağında toplayıp odasından çıktı. Çamaşır odasına gitti. Kirliye bıraktı. Tam o sırada yukarıdan İzuku seslendi çocuklarına. "Yuko! Katsumi!" diye. İkili tavan arasının merdivenlerinde karşılaşınca birbirlerine bakıp omuz silkti. 'Bilmem' demekti bu. Hemen tavan arasının kapısını açtılar ve tavan arasının terasında, koltukta oturan babalarının yanına gittiler.

"Oturun bakalım çocuklar." dedi İzuku. Elinde bir albüm vardı. "Sizin anılarınızla dolu bir defter buldum." dedi kitabı kaldırıp. Katsumi gülümsedi ve Yuko'nun omzuna kolunu attı. Babalarının yanına oturdular. İzuku ilk sayfayı açınca karşılarına hastaneden bir fotoğraf çıktı. İzuku'nun Katsumi'nin doğumundan sonraki fotoğrafıydı. Mavi ameliyat elbisesi ile yatakta uyuyordu.

"Katsumi'nin doğduğu zamandı. Erken doğmuştun ve kuvözde kalmıştın. Senin hakkında endişelerimiz çok fazlaydı. Ufacık bir ateşlenmende hastaneye getiriyorduk." dedi İzuku. Burukça gülümsedi. "Ne çabuk yirmi yıl geçmiş." dedi.

Katsumi baktı resme, şimdi de genç gözüküyordu ama orada sanki bir çocuk cildine sahipmiş gibiydi. Parlıyordu cildi. Babasına çok benziyordu kendisi.

İzuku başka bir fotoğraf gösterdi. Onu da değiştirdi daha sonra. Böyle devam etti. Albüm bitince işlerine geri döndüler.

Akşam yemeğini de yiyip ailecek dışarı çıktılar. Daha sonra onlara Kyokalar ve Todorokiler de katıldı. Hep beraber eğlendiler.

[4 yıl sonra]

"Baba! Çiçekler geç kaldı!"

"Baba damatlığım nerede!?"

Herkesin üzerinde bir telaş vardı. En çokta Kirishima ve Bakugou ailelerindeydi bu telaş. Ne de olsa dünür olacaklardı.

Klişeydi evet, sanki dizinin içindeydiler ama gerçekti bu. İki yakın arkadaşın çocukları evleniyordu. Okuldan mezun oldukları gibi evlenmek istemişlerdi. Akira ve Katsumi birbirlerine olan sevgilerini sonunda aynı eve taşıyacaklardı.

Ellilerine varmış olan ebeveynleri ağlasa mı sevinse miydi bilemiyorlardı. En çokta İzuku üzülüyordu ve seviniyordu. Eskiler bir bir gözünün önüne gelirken nasıl dayanırdı? Kucağına ilk alışı, ilk anne deyişi, ilk adımları...herşey bir bir aklındaydı hala. Nasıl unutabilirdi ki?

İzuku, Akira ile olan ilişkilerini önceden beri hissetmişti. Birbirlerine karşı bebekken bile bir ilgileri vardı. Sevgili olduklarını söyledikleri zaman şaşırmamıştı. Katsumi'ye güveniyordu. Kızını savaşçı olarak yetiştirmişti İzuku. Herşeyin üstesinden birlikte geleceklerdi şimdi.

Altın rengi masalar ve yanlarına dizilmiş, beyaz giydirilmiş sandalyeler, üstünde nilüferlerin yüzdürüldüğü kırmızılı ledli havuz, bahçe duvarlarının demirlerine asılmış beyaz-pembe uyumlaması çiçekler, kenarları pembe çiçekli sarmaşıklarla dolandırılmış beyaz dans pisti...herşey fevkalâdeydi.

Gelin odasında Katsumi'nin arkadaşları ve İzuku vardı. Katsumi ile konuşuyor eğleniyorlardı. Katsumi annesi için endişeleniyordu. Çünkü İzuku ağlıyordu!

Yavaş yavaş herkes gelmişti, Kirishima, Denki, Bakugou ve İzuku kapıda gelenleri karşılıyorlardı. Herkes biraz zaman geçirmişti. İkramlar, şaraplar dağıtılmıştı. Misafirler keyifliydi.

Gelin ve damadın geldiğinin anonsu yapılınca herkes ayağa kalktı. Katsumi tüm güzelliği ile salına salına hafif esen meltemde kırlara adımını attığında İzuku Bakugou'ya sarıldı ve ağlamaya başladı. Melekler gibiydi beyaz prenses model gelinliğin içinde. Arkasında gelinliğin kuyruğunu tutarak gelen çocuklar vardı. Önlerinde ise Katsumi'nin beyaz giyinmiş arkadaşları gül fırlatıyorlardı havaya.

Herkes büyülenmişti. Akira'yı kaçırmış olan genç kızlar içlerinden ağlıyorlardı. Katsumi'nin güzelliğine açıp bir nazar duası okuyorlardı.

İkili piste gelip yavaştan danslarına başladılar. Bir süre herkes onları izledi. Daha sonra bazıları piste çıktılar.

Düğün yeminleri ile devam etti. Dans ettiler, eğlendiler. Misafirler yavaş yavaş dağıldıklarında damat ve gelini uğurlamak için arabalarına gittiler. Akira'nın arkadaşları onu döverek arabaya oturtturduklarında herkes gülerek izledi. Katsumi ve Akira el sallayarak oradan ayrıldı daha sonra. Balayına gidiyorlardı.

Hepsi büyüdü, evlendi ve çocukları oldu. Aileleri genişledi. Çok güzel, dolu dolu geçirdiler hayatlarını. Katsumi ve Yuko'nun anne babası vefat ettiklerinde üzüldüler ama elbette biliyorlardı.

Onların aşkı sonsuzdu ve ölüm bile o aşkı azaltamazdı.

Bir sonraki hayatta görüşürüz sevgilim, olmuştu son sözleri. İkisi de böyle bitirmişlerdi dünyadaki aşklarını.

Katsumi elindeki kırmızı gülü mezarın üstüne bıraktı. Yandaki mezara da aynı gülden bir tane bıraktı. Topraklarını okşadı ve gülümsedi. Babalarının adının yazılı olduğu soğuk mermerlere baktı.

Bir sonraki hayatta görüşürüz, anne ve baba. İyi uykular.

[Son]

_______________________

Bu kitabı bir hevesle yazdım, sadece aklıma geldiği için yazmak istemiştim yani. Başka hiçbir amacım yoktu. Çok okunmasa da içimde kalmadı diye düşünüyorum.

Bu kitaba yorum yapan, oy veren ve okuyan herkese çok teşekkür ederim. Benim için özelsiniz<3

Evet, oneshotlarda görüşmek üzere, sizi seviyorum<3

-noeloni❄