𝐾𝐿𝐴𝑆𝑇𝑅𝑂𝐹𝑂𝐵𝐼𝐴 | 𝑇𝑎𝑒𝑗𝑖𝑛

5

Uyandı genç oğlan. Her zamanki gibi sarıldığı yastığa bir öpücük kondurdu. Onu özlüyordu.

Babasının düşmanları onu almıştı. Tutsaktı Seok-jin burada.

Kendisine iyi gelen tek kişiden uzak kalmasının 239. Günüydü bugün.

Her günü bir bir saymıştı. Her içeri girene umut dolu gözlerle bakıyordu, Belki, diyordu; Belkide beni bırakmak için geldiler. Belki de artık Taehyung'a dönebileceğim?

239 gündür olmuyordu. Kimse ona iyi davranmıyordu işte.

Sonunda odaya sabah kahvaltısı için biri girdi.

Elinde tepsi yoktu ve bu kişiyi hiç görmemişti. Hafif yaşlıca bir suratı vardı.

Yaşlı adam ağzını araladı,

"Baban, geldi"

Seok-jin az da olsa sevinmişti. Fakat bu uzun sürmedi.

"-Ve öldü."