1 Saat Sonra
Genç adamı kimse tabutun kapaklarından ayıramıyordu. Ağzından tek çıkan şey cesedin klastrofobisi olduğuydu.
Cenaze zar zor bittiğinde Taehyung'u serbest bıraktılar. Koşarak mezarın başına gitti.
"S-senin klastrofobin var Jin. Sen orada bunalırsın. Haydi, gel artık."
Tüm gece mezarın başında kalmıştı. Orada uyuya kalmıştı ve başlayan yağmurun altında ıslanmıştı.
Titremeye başladı, bir yandan da ağlıyordu. Çığlık atıyor iç çekiyordu.
Çığlıkları gök gürültüsüne ve gecenin sessizliğine karıştı.
Orada, Kim Taehyung, Kim Seok-jin 'lr buluştu.
Soğukta havale geçirerek bayıldı ve sonrasında can verdi.
Buna ölmek değil, kavuşmak denirdi. 240. günün sonunda,buluşmuşlardı.
Bu da tanrının onlara bir hediyesiydi. Beraber ölmek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐾𝐿𝐴𝑆𝑇𝑅𝑂𝐹𝑂𝐵𝐼𝐴 | 𝑇𝑎𝑒𝑗𝑖𝑛
Fanfiction𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘬𝘭𝘢𝘴𝘵𝘳𝘰𝘧𝘰𝘣𝘪𝘯 𝘷𝘢𝘳𝘥𝚤, 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘰𝘳𝘢𝘥𝘢𝘯 𝘤̧𝚤𝘬𝘢𝘳𝘮𝘢𝘮 𝘭𝘢𝘻𝚤𝘮𝘥𝚤,𝘺𝘢𝘱𝘢𝘮𝘢𝘥𝚤𝘮. 𝘈𝘧𝘧𝘦𝘵 𝘣𝘦𝘯𝘪 𝘩𝘦𝘳𝘴̧𝘦𝘺𝘪𝘮.
