▼ꜰᴀʀᴇᴡᴇʟʟ△

ˢᵉᶜᵗⁱᵒⁿ₂

-لوله گذاری...باید لوله گذاری انجام بدیم!

ژان سر پرستار بیچاره فریاد کشید و خیلی سریع خودش رو به تخت رسوند .

نبض زن رو چک کرد و دوباره فریاد کشید :

-دارید چیکار میکنید؟ نشنیدید چی گفتم؟

دختر جوان به پزشک عصبی نزدیک شد و دستپاچه جواب داد:

°دستگاه تنفس مصنوعی تو این بخش نداریم... پرستارا دارن تو بخشای دیگه پرس و جو میکنن.

ژان با شنیدن این حرف خیلی سریع نگاهشو برگردوند و به چشمای ترسیده دختر خیره شد.

-دارید باهام شوخی میکنید؟

لحن پزشک به هیچ عنوان خوشایند نبود و همین دختر رو بیشتر نگران میکرد.
پرستار جوان خواست جوابی بده که ژان با صدای بلند تری اضافه کرد:

-الان من باید به بیمار بگم نمیر تا تجهیزات برسه؟

دختر دهان باز کرد تا جواب قانع کننده ای به سوال مافوقش بده اما قبل از به زبون اوردن هر جمله ای ژان به طرفش اومد و با دستوری که داد اون رو مجاب کرد تا ازش پیروی کنه .

-سه دقیقه...
سه دقیقه دیگه باید یه ونتیلاتور اینجا باشه
برو بخشای دیگه رو بگرد ،
منم میرم بخش تنفس شاید بتونم یکی پیدا کنم .
پیدا کردی خیلی سریع خبرم کن ؛ زود باش!

دختر جوان محکم سر تکون داد و خیلی سریع از اتاق خارج شد .
ژان هم بدون تلف کردن حتی یک ثانیه دیگه شروع کرد به دویدن در طول راهرو.

در حین دویدن گوشیش رو از جیبش دراورد و در حالی که تو محفظه پلاستیکی قرار داشت، کلمات رو به سرعت تایپ کرد.

-یه بیمار تو بخش قلب هست که خیلی سریع باید لوله گذاری براش انجام بشه
به ونتیلاتور نیاز دارم .
فوریه!

پیامش رو فرستاد و این کار همزمان شد با رسیدنش به بخش تنفس.

خیلی سریع در نزدیک ترین اتاق رو باز کرد و با دیدن نگاه هایی که به سمتش چرخیده بود خواستش رو بلند و واضح به گوش اون ها رسوند .

-ونتیلاتور لازم دارم!

یکی از پزشکا که مشغول مداوای بیماری بود پا پیش گذاشت و جواب داد:

÷نه ما نداریم !

ژان زیر لب لعنتی فرستاد و بدون هیچ حرف دیگه ای از اتاق بیرون زد .

به محض خارج شدن از اتاق نگاهی به گوشیش انداخت.

″ما کم هم داریم! ″
″بخش آنکولوژی چند تا اضافه داشت ولی بقیه بخش ها بردنش...″
″نه ما اضافه نداریم- ″

ژان با حرص گوشی رو تو جیبش چپوند و به دنبال راه حل دیگه ای گشت.

یوبین که تو اتاق بود و شاهد ماجرا، به قصد کمک از اتاق بیرون زد و به دنبال ژان دوید