Tweelingtest

Hoofdstuk 10.2 ~ De opdracht in de supermarkt

Maandag 11 april - 11.28 uur

"Jullie gaan boodschappen doen aan de hand van vijf vraagstukken. Die vragen stel ik als we in de supermarkt staan, terwijl Cor bij de ander blijft die daarna aan de beurt is. Aan het eind wordt alles op de band bij de kassa gelegd en we verwachten dan vijf exact dezelfde items te zien aan beide kanten. Zijn er nog vragen?"

Na wat geroezemoes staat de eerste persoon klaar en terwijl ik met mijn knieën opgetrokken en mijn armen eromheen tegen de muur zit, keer ik me in mezelf.
Naast me komt Sam zitten en hij klopt even op mijn knie. De sfeer is direct gemoedelijker en daarvoor ben ik hem dankbaar.

"Komt Sam ook nog," vraag ik hem sarcastisch. Als zij een spelletje kunnen spelen, kan ik dat ook.

De blik in zijn ogen is verdeeld. Ik lees er gekwetstheid in en berusting. Hij zegt zonder een sprankje humor: "Maar ik bén Sam," en ik knik maar. Ik heb de puf niet om hem op hun eerdere trucje te wijzen. De stemming tussen ons veranderd een klein beetje, ik kan er niet precies de vinger op leggen. Ik zucht licht.

"O. Komt Dennis ook nog? Zijn jullie al aan de beurt geweest?"

"We zijn al geweest inderdaad. Volgens mij moet jij er nu heen, ik zie Daniël klaar staan."

Vluchtig kijk ik op en zie inderdaad dat ik gewenkt word.
Nu klop ik Sam op zijn been, waarna ik mezelf omhoog hijs. Ik lach naar hem en hij lacht weer op zijn eigen hartelijke manier terug.

Ik word geacht naast Emma-Nore mee te lopen, terwijl ze vragen naar Daniël roept. Het antwoord moet hij in zijn karretje leggen en die moet matchen met het karretje van Olivier. Cor geeft het startsein en de sfeer zit er direct goed in.

"Waar kunnen we jou 's nachts voor wakker maken?"

Ik rol met mijn ogen. Míj kan je simpelweg nergens voor wakker maken, maar beide broers hebben een gewoonte ontwikkeld om helemaal lyrisch te worden van bruisend water op elk moment van de dag en de nacht, vraag mij ook niet waarom. Ik zie hem dan ook gedecideerd het juiste gangpad in lopen en hij pakt een huismerkfles.
Hij knikt naar mij en ik knik terug. Natuurlijk wil de presentatrice daar meer over weten en ik vertel haar mijn gedachten. Alles wordt keurig gefilmd.

"Wat doet je denken aan je kindertijd?"

Nu word ook ik terug gezogen naar vroeger. We hadden toen die salmiakpotjes waar je je natte vinger in doopte en dat opat. Je mond en de betreffende wijsvinger zagen er na verloop van tijd ontzettend onsmakelijk uit, maar het is wel een herinnering die ik deel met mijn broers en alle andere kinderen uit de buurt.
Daniël loopt inderdaad naar het snoepschap toe en zegt daar beduusd: "Maar die hebben ze nu niet meer. Dat is onhandig."

Hij komt zelf met een oplossing, hij pakt een potje die erop lijkt - waar ook salmiak in zit - en zegt: "Zo moet het maar. Hopelijk denkt Olivier hetzelfde," en dat hoop ik met hem mee.

Emma-Nore vraagt aan mij: "Wil ik dit weten?" en ik schud snel van nee. Nu heb ik niet zo'n behoefte om uit te weiden en ze gaat lachend door met de volgende vraag.

"Wat heb je absoluut nodig na een avond flink stappen?"

Hier moet ik het antwoord op schuldig blijven. Zelf ben ik niet zo'n stapper en ik heb mijn broers ook niet echt dusdanig meegemaakt. Ik ben blij dat ik simpelweg passief mee kan lopen, terwijl Daniël brood en kaas pakt.

"Je doet een boterham met kaas in de magnetron en als het net bubbelt, mmm, zo lekker!"

Ik moet lachen want ik zie aan hem hoe het water hem nu in de mond loopt. Mijzelf ook wel trouwens en ook Emma-Nore weet waar we het over hebben. Gezamenlijk genieten we even na, maar dan gaat ze weer over op de orde van de dag.

"Waarmee zorg jij voor romantiek in de slaapkamer?"

De paniek in de ogen van Daniël is onmiskenbaar en ik moet even proesten. Ik zie aan hem dat hij geen flauw idee heeft en ik draai me even om, zodat ik hem geen hints kan geven: dat werkt natuurlijk alleen maar averechts, want ik mag straks niet met Olivier meelopen.
Maar het is een supermarkt en hoe romantisch kan het dan worden? Als hij uiteindelijk naar de kaarsen loopt, vind ik dat een prima oplossing.

"Wat vind je heel erg vies?"

Daniël pakt nu een blauwe schimmelkaas en ik knik instemmend. Olivier gaat dat ook pakken, daar twijfelen wij niet aan.

Het resultaat is aan het einde van de rit bijna gelijk, Olivier komt met wijn aanzetten in plaats van kaarsen en dat vind ik ook wel een hele goeie. De rest is hetzelfde, op een klein merkverschilletje na, maar ze hebben een goede score neer weten te zetten. Deze ronde ben ik niet bang voor hun uitval in het spel.

We wisselen ervaringen uit met Reinier en Peter en ook zij lijken niet in de gevarenzone te zitten. Olivier grijpt mijn arm beet en uiteindelijk zit ik het laatste stukje naast hem in de bus. We komen rond de lunch alweer terug en zijn de rest van de dag vrij om te gaan en te staan waar we willen.
Ik wend hoofdpijn voor en ga naar huis. Morgen zijn we ook vrij, woensdag zullen we de uitslag horen en komt er weer een nieuwe opdracht.