Uzun Mesajlar İyi Hissettirir. :3

*-* [45] *-*

”Belki hiç sabahlayamadık seninle. Yağmurda el ele yürüyemedik korkusuzca. Ne bileyim, ben yemek yaparken sessizce gelip arkamdan sarılmadın bana.
”Yollar diyorum, çok mu küstahlar sence de?” sorusuna ”Hayır.” cevabını aldığımda durdu dünya. Durdu, gerçekten, ciddi anlamda; sevdiğinizin kokusunu içinize çekerken ”Hay sıçtığımın dünyası şuan durman gerek!” adlı düşünceniz gerçekleşmiş gibi durdu hem de. Ben de durdum. ”Çok yaşa” demesini beklermiş gibi kalbim de durdu o an.
”Hiç umrumda değil yollar. Umrumda olan hiçbir şey yok. Kalbimde, elimde, nefesimde, boynumda, aklımda, umrumda, gözlerimde sadece sen varsın. Ve hayır, yollar küstah değil. Ve hayır, bu sefer seni kaybetmeyeceğim. Ve yine hayır, sonsuza dek seni seveceğim.” 
Evet, kesinlikle bunları dedi gözleri. Sarılışından, öpüşünden anladım çünkü. 
Sarılışından, öpüşünden, benimle sabahlamasından; boynumda uyumasından,beni uyandırma çabalarından, her an aç olup olmadığımı sormasından, her an üşüyüp üşümediğimi kontrol etmesinden, en çok sevdiği şeyleri benimle paylaşmasından, sadece ağzıyla gülmemesinden, bana sevgiliden çok en yakın arkadaşlık yapmasından anladım. Hem sevgili, hem dost, hem baba, hem ruh ikizi olmasından anladım. Ona bir şey söylemeden kötü durumda olduğumu anlamasından anladım. Yanımda kalışından anladım.
”Hayır.” dedi. ”Bu sefer değil. Bu sefer seni kaybetmeyeceğim.”