HAYAT ZOR

~LABORATUVAR~

Günün ilk alarmıyla gözlerimi açtım zar zor.Saat 07.00'ı gösteriyordu.Yatağımı toplayıp banyoya gittim.Aynaya bakınca,kendimden korkmuştum bir an.Banyodaki işlerimi halledip dar bir kot pantolon ve üzerine beyaz bluzumu giydim.Saçlarıma maşa yapıp biraz makyaj yapmaya karar verdim.Gözlerime biraz rimel dudaklarıma ise nemlendirici sürdüm.Beyaz tenli olduğum için beyazlatıcıya ihtiyacım yoktu.Beyaz sandaletlerimide giyince hazırdım.Çantam ile telefonumu da alıp Gizem'in evinin yolunu tuttum.Evleri hemen arka sokağımızda olduğu için beş dakika da varmıştım.Zillerini çaldığımda Gizem'in annesi Sevim Teyze kapıyı açmıştı.Hoşgeldin Ezgi dedi,gülümserken.
~Hoş buldum Sevim Teyze nasılsın?
~İyiyim Ezgi sağol.Sen nasılsın?
~Bende iyiyim,Gizem hazır mı?Hazırsa çıkalım.
O sırada Gizem kapıda belirdi.Üzerinde mini bir beyaz etek ve kırmızı bir tişört vardı.Çok güzel olmuştu...
~Günaydın Ezgi bebeğim!
~Sana da günaydın birtanem!
Sevim Teyzeyle vedalaşıp okulun yolunu tuttuk.Yolda yürürken Esra ile Esma kardeşlerle karşılaştık.Öfkeli bakışları üzerimizdeydi.Hiç aldırmadan yolumuza devam ettik.Okula vardığımız gibi direk kantine gittik.Kahve ve çikolata alıp bahçeye çıktık,boş banklardan birine oturduk.Kahvelerimizi içerken izlendiğimi hissedip karşıya baktığımda,dün beni merdivenlerden düşüren çocukla göz göze geldik.Hemen gözlerini gözlerimden çekti.Onu incelemeye başladım.Uzun boyu,siyah gözleri,siyah dalgalı saçları ve beyaz teni birbirine çok uyum sağlamıştı.Doğruyu söylemek gerekirse,çok yakışıklı bir çocuktu.Fakat bir o kadar da gıcık çocuktu.O sırada Gizem beni dürtüyordu.Yeni farketmiştim.
~Ezgi sen iyimisin?Sabahtandır sana sesleniyorum.
~Kusura bakma ya,dalmışım öyle...
Karşı tarafa baktığımı görünce o da oraya baktı!
~Bu o dün seni düşüren çocuk değilmiydi ya!
~Evet,o...
~Ahh!sinir oluyorum şu çocuğa...
O sırada ders zili çaldı,ilk dersimiz Matematik'di.Çok seviyordum bu dersi.Gizem ile aynı sınıftaydık.Sınıfa geçip sıramıza oturduk.O sırada Beste hoca da girdi sınıfa.
~Günaydın çocuklar!
~Günaydın hocam.
~Kitaplarınızı açın başlayalım dersimize...
Zaman çok hızlı geçiyordu.Son dersteydik dersimiz Edebiyatdı.Birden kapı çaldı,nöbetçi öğrenci Adil hocanın ben ve Gizemi laboratuvara çağırdığını söyledi.Hoca Gizeme kütüphaneden kitap getirmesini söyledi.Ben önden gittim.Laboratuvar'ın sessizliği bir mezarı andırıyordu.Her yer karanlık,elektrikler mi kesildi acaba.Kimse yok mu?Birden her yer aydınlandı...Sen kimsin ve ne arıyorsun burada?Dedi arkamdaki ses.Çok korkmuştum.B-b-ben diyebildim anca...Arkamı döndüğümde biraz olsun rahatlamıştım.

                                                                                           ~Bölüm sonu~