Doğduğundan beri yetimhanede yaşamak zorunda kalan Asi. Daha 2 günlükken konulan pusetinin içinde küçük bir kağıt parçasıyla bırakılmış. Asi adı gibi bir kız olmuş ve gülümsemeyi bile kendine çok görmüş. Asi'ye bakan herkesin ilk dikkatini çeken şey...
Hepiniz hoşgeldiniz Asiler. Asi kitabımızın ilk bölümü için heyecanlıyım.
Bence direk bölüme başlayalım. Zamanla Asi'ye alışırız zaten.
Asi'yi yazmak benim için zor olacak sanırım çünkü ben herşeye gülümseyen ve aileme fazlasıyla bağlı bir insanım. Asi'nin aksine.
Umarım Asi'yi anlayabiliriz. Empati yaparak okuyalım. Bu çok önemli.
...
Karşımda neredeyse titreyecek olmasına rağmen hala güçlü durmaya çalışan gerizekalıya baktım.
Bu kişi sınıfın kendini bir şey sanan badboyuydu. Çok sakindim, fazla sakin. Bana oruspu iması yapan birisi için fazla sakindim.
Tenefüsteydik. Bazı sınıftan öğrencilerde şuanda bulunduğumuz sınıfa gelmişti. Kötü haber çabuk yayılıyordu.
Gözlerimi baştan aşağıya sakince birazdan döveceğim çocukta gezdirdim. Zengin olduğu her halinden belli olan bu delikanlı birazdan yok olacaktı.
Ayaklarından başlıyarak bedenini süzdüm. Sonunda yüzüne geldiğimde sırıttım, yazık olacaktı. Diğer herkes gibi merakla yapıcağım şeyi bekliyordu. Bekle, bekle.
Sakince iki adım atıp tam önünde durdum. Kendine fazla güveniyordu okulun sahibinin bebesi. Burslu olduğum için ona vuramayacağımı falan mı sanıyordu bu? Çok yanılıyordu.
Elime tükürüp yüzüne sert bir tokat attım. Elim normal bir kıza göre fazla ağırdı, kabul ediyorum. Bu benim işime geliyordu açıkçası. Bir tokatımla yere serilen bebeyle kaşlarımı çattım. Yanağında ki izi görmemle sırıttım. Baya iyi duruyordu, artık yeni bir imzası vardı.
Etraftaki yükselen sesleri umursamadan bebeyi tek elimle koluna girerek kaldırdım. Sinirli bir şekilde bana bakması keyfimi yerine getirmişti. Elini havaya kaldırdığında sertçe kolunu tuttum. Bunu yapmayacaktı.
Yakasından tuttuğum gibi kafa attım. Yerde boylu boyunca uzanan bebeye son kez sırıttım. Bir daha görüşeceğimizi sanmıyordum.
Başım yukarıda omuzlarım dik sert adımlarımla sırt çantamı alıp sınıftan çıktım. Beni görenler ya kaçıyor ya da bana bakmamaya çalışıyordu. Alışmıştım artık. Önümden çekilen toplulukla düz bakışlarımla okuldan çıktım.
Aklımdaki okulu yakma fikri...lütfen çık. Son kez okula baktım. Bir daha giremeyeceğimden %1000 emindim. Bu okuldaki süremizde 5 gündü.
Yetimhaneye giderek kapıdaki güvenlik olan Ahmet amcaya kafa selamı vererek içeri girdim. Odama çıkarak üstümü değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
