Adımlar yavaş yavaş bana yaklaşırken biri kolumdan tutmuş ben ise ne hadle diyebilmek adına arkamı dönmüştüm.
Tabi karşımda benden iki kat büyüklükte birini görmeyi beklemiyordum.
Adamın gözlerine sinirle baktığımda onun donmuş sadece beni izlediğin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
derin bir nefes vererek sakin tutmaya çalıştığım bedenimi, evimdeki eski koltuğa attım.
Kız kardeşim 2 aydır ortalıklarda yoktu ve bende bunu yeni öğrenmiştim. Evet evet ne kadar sorumluluk sahibi bir abla olduğumu düşünüyorsunuzdur.
Sadece işlerim fazla yoğun olduğu için kız kardeşime pek vakit ayıramıyordum. Doğrusu gerekirse kız kardeşimle en son ne zaman görüştüğümüzü bile hatırlamıyorum.
Benim onun hayatındaki tek görevim aydan aya üniversite okuduğu için hesabına para yatırmaktı. Lakin geçen bu iki ayda parasına hiç dokunmamıştı.
Kendimi dizginlemeye ne kadar çalışsamda bu yeterli gelmiyordu. Benim kardeşim nerelerdeydi?
Derin bir nefes alıp camımdan dışarıya bakmaya başladım. Diğer insanlarında benim gibi bu monoton hayata sıkışıp kaldığını görmek bir hayli acınasıydı.
Oysa kardeşimle çocukken hep bir ormanın kıytı köşesinde küçük bir odun ev hayal ederdik.
Şimdiye baktığımda ise kendimi tanımakta zorlanıyordum. Bana ne olmuştu böyle?
Bir anda arabanın anahtarını alarak kardeşimin şehrin diğer ucundaki öğrenci evine gitmeye karar verdim. Evine çok fazla gitmişliğim yoktu fakat nerede olduğunu biliyordum.
Arabaya binip hızlı hızlı sürmeye başladım. Gecenin bir yarısı olduğu için trafik çok yoktu.
Sadece yol boyunca ablalığımı sorguladım,kendime küfürler ettim. Benim kardeşim iki aydır ortalıklarda yoktu ve ben farkında değildim.
Aklım bu düşüncelerin esaretindeyken kız kardeşimin minik evini gördüm. Arabayı park ederek üç katlı bu eve kısa bir bakış attım.
Şimdi sevgili Asena sen bu eve geldinde nasıl gireceksin?
Evin çevresinde gezdikten sonra binanın içine girip kız kardeşimin karşı komşusunun kapısını çaldım.
Bir iki dakikanın ardından otuzlu yaşlarda bir adam kapıyı uykulu gözlerle açtı.
Konuşmam gerektiğinin farkına varıp "Bu saatte rahatsız ettiğim için kusura bakmayın.Ben Mihri'nin ablasıyım ve iki aydır ortalıklarda yok bi-
Cümlemi bitirmeden adam konuşmaya başladı "Hanımefendi kız kardeşinizi çok tanımıyorun fakat durumunuza üzüldüm umarım en kısa zamanda bulursunuz.Arka kapıdaki balkondan girerek eve ulaşabilirsiniz."
