Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

κεφαλαιο 8

-Είσαι τρελός; θα αρραβωνιασεις το παιδι; ψιθύρισε τρομαγμενη η Μαγδαληνή.
-για το καλό της θα το κάνω, για να είναι ασφαλής! Ειδες πόσα γίνονται
-Τι γινεται; πλέον έχουμε ισότητα, σύνταγμα. Οι Νεότουρκοι δεν θα μας πειράξουν. Και στο κάτω κάτω με ποιον θα την αρραβωνιασεις;

Εκείνη την στιγμή μπήκε στο δωμάτιο η μικρή Δανάη.
-Τι πάει να πει <<αρραβωνιασεις>>, ρώτησε. Η Μαγδαληνή χαμογέλασε κρύβοντας την σύγχυση της.
-Αυτο θα πει πως θα δώσουμε λόγο για να παντρευτεις αργότερα.
- Δεν θέλω! Απάντησε θυμωμένα.
Ο Κωνσταντής την πήρε αγκαλιά.
- Δεν είναι απαραίτητο να παντρευτείτε σε αυτή την ηλικία. Αν θέλεις μετά μπορείς να παντρευτεις όποιον θέλεις. Απλά θα το κάνουμε γιατί έτσι είναι το έθιμο. Και καλο είναι να τιμάμε τα έθιμα μας, έτσι δεν είναι Μαγδαληνή; είπε κοιτώντας την.

Δεν του απάντησε. Ήξερε πως δεν θα του αλλαζε γνωμη.
-θα πάω αύριο στον Μιχάλη να τα κανονίσουμε.
-Με τον Στέφανο θα την αρραβωνιασεις; αναφώνησε έκπληκτη.
-Ναι γιατί οχι; Με την οικογένεια του έχουμε καλές σχέσεις, με τον πατερα του γνωριζόμαστε από παιδιά, γιατί αργότερα να μην γίνουμε και συγγενεις;
-Αφού ξέρεις πως δεν είναι άνθρωπος η Αρετη. Πες πως αργότερα παντρεύονται πως θα την αντέξουμε εμείς και το παιδι;
-Η κυρία Αρετή είναι κακια, πετάχτηκε η μικρή Δανάη.
-Εσύ πρόσεχε πως μιλάς. Είσαι μικρή ακόμα, την μαλωσε ο Κωνσταντής.
- Και επειδή έχετε σχέσεις εσυ με τον Μιχάλη πρέπει να αποκτήσουν και τα παιδιά;

Η σιωπή του εγινε η απάντηση. Την επόμενη μέρα Αφού γύρισε από την δουλειά ανακοίνωσε τους αρραβώνες.

Μια εβδομάδα μετά από το σπίτι τους ακούγονταν χαρούμενες μουσικές. Σχεδον ολη η γειτονιά είχε μαζευτεί για να γιορτάσουν την ενωση αυτή.
- Δεν θέλω να πάω, έκανε ντροπαλα η μικρή καθώς η μητέρα της της χτενιζε τα μαλλιά της. Θέλω να μείνω εδώ και να παίξω.
-θα έχει παιδάκια να παίξετε Αφού τελειώσουμε.
-Μα εγώ θέλω τον Αλη! Είναι φίλος μου.
Άφησε την βούρτσα στην άκρη και κάθησε δίπλα της.
-Αγάπη μου, ο Αλη δεν θα μπορέσει να έρθει.
-Γιατι;
-Είσαι μικρή για να καταλάβεις, απάντησε αυθόρμητα και σηκώθηκε. Τής έδωσε το χερι της και κατέβηκαν στο σαλόνι όπου τις περίμενε ο Κωνσταντής.
-Έτοιμες; είπε χαμογελώντας και εκείνες κουνησαν καταφατικά το κεφάλι τους. Βγήκαν έξω.

Η Μαγδαληνή άφησε το χεράκι της Δανάης. Εκείνη κάθησε διστακτικά δίπλα στον Στεφανο κοιτώντας το πάτωμα. Ασυνείδητα της κράτησε το χεράκι.