Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

κεφάλαιο 28

  Λίγο πριν ξημερώσει, ο Αλή είδε ένα παράξενο όνειρο: περπατούσε μέσα στην πόλη και τίποτα δεν φαινόταν ασυνήθιστο. Περνούσε, λέει, ανάμεσα στους μαχαλάδες οι οποίοι, όπως κάθε μέρα, ήταν ζωντανοί από τις πλούσιες  ενασχολήσεις των κατοίκων. Το πλήθος δεν φαινόταν να δίνει ιδιαίτερη σημασία στον διαβάτη, ο οποίος συνέχισε να περπατά μέχρι την προκυμαία και το λιμάνι. Εκεί οι πολίτες πολλαπλασιάστηκαν και φαινόταν να βιάζονται να φύγουν. Περίεργο. Κανείς δεν φαινόταν να το διώχνει ή να το καταδιώκει. Τα καράβια είχαν εξαφανιστεί και μόνο μια μαυροφορεμένη μορφή καθόταν στην άκρη της εξέδρας, εκεί που έσκαγε το κύμα.
 
   Πλησίασε και στάθηκε δίπλα της. Εκείνη κατάλαβε την παρουσία του όμως τον αγνοούσε. Κοιτούσε πότε το κύμα και την Ερυθραία, απέναντι, και πότε την πόλη που σιγά σιγά φαινόταν να αδειάζει και να ηρεμεί. Μέχρι που δεν έμεινε τίποτε, πέρα από τα άδεια κτήρια και την μαυροντυμένη γυναίκα που τώρα έμοιαζε να πενθεί. «Γιατί;» επαναλάμβανε.«Γιατί το έκανες αυτο Αλή;» φώναξε ταράζοντας τον. Εκείνος κάθησε κοντά της. «Ποιός σε πείραξε χανίμ και πονάς; ποιόν έχασες;». Χωρίς απάντηση γύρισε προς το μέρος του. Το μαύρο μαντίλι κάλυπτε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Το μόνο που ξεχώριζε ήταν δύο γνώριμα σκούρα μαύρα μάτια, κουρασμένα από το πένθος. Ξεχώρισε την οργή μέσα τους.

   Το όνειρο τελείωσε και εκείνος βρέθηκε πάλι στο δωμάτιο του. Πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω του και προσπάθησε να συνέλθει. Ήταν πλέον πρωί το παράθυρο απέναντι του ήταν ανοιχτό και φυσούσε κρύος αέρας. Σαν κάποιος να είχε μπει στο δωμάτιο. Χωρίς να γυρίσει πλευρό προσπάθησε να ξανακοιμηθεί.

   Ένιωσε σαν κάποιος να βρισκόταν πίσω του. Αθόρυβα έβαλε το χέρι του κάτω από το μαξιλάρι του και έπιασε ένα μικρό μαχαίρι που έκρυβε εκεί. Περίμενε ο αντίπαλος του να πλησιάσει αρκετά και μόλις κατάλαβε τον άγνωστο...επιτέθηκε τοποθετώντας το στο στέρνο του. Εκείνος απέφυγε την επίθεση και γέλασε.
-Καλη προσπάθεια, ακόμα όμως φοβάσαι να το κάνεις, απομάκρυνε το μαχαίρι και το άφησε δίπλα του. Χρειάζεσαι δουλειά.
-Σαν πατέρας τι λες αυτό ή σαν ανώτερος;
-Σαν ανώτερος θα έπρεπε να σε τιμωρήσω που γύρισες ξημερώματα και θα κοιμάσαι μέχρι αύριο πάλι! είπε αυστηρά χωρίς ο συνομιλητής του να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, Σαν πατέρας...σε δικαιολογεί αυτό, και έδειξε μια ψεύτικη μαργαρίτα. Γύρισε και κοίταξε προσεκτικά το λουλούδι.
-Τι είναι αυτό; ρώτησε αδιάφορα.
-Αυτό που σε κρατάει έξω τα βράδυα.
-Το λουλούδι; γέλασε.
-Το βρήκα στο δωμάτιο σου, συνέχισε, την ημέρα που της έπεσε φορούσε, μάλλον, καπέλο. Ρωμιά είναι, σωστά; ανακάτεψε τα μαλλιά του έκπληκτου Αλή. Το μόνο που δεν ξέρω είναι το ποιά είναι. Αυτό περιμένω να μου το πεις εσύ.
-Μείνε μακριά...αντέδρασε και σηκώθηκε απότομα.
-Δεν είμαι εδώ και ούτε με ενδιαφέρει για εκείνη, καιρός ήταν!
-Τότε;
-Έχεις την ευκαιρία να επιστρέψεις στην Πόλη. Καλά βολεύτικες εδώ όμως αρκετά σε βοήθησα. Από εδώ και μπρος προχωράς μόνος, του έδωσε μια επιστολή.
-Αίτηση μετάθεσης; διάβασε με απορία. Γιατί;
-Γιατί με την αλλαγή του καθεστώτος είναι ζήτημα χρόνου να ανατραπούν οι ισορροπίες. Με τις σωστές κινήσεις θα πάρεις και εσύ μια καλή ηγετική θέση. Θέλω να πιστεύω πως γνωρίζεις το νέο σχέδιο...Η κυβέρνηση σκοπεύει να επεκτείνει τις δραστηριότητές της και στην υπόλοιπη χώρα.
-Και θες να αναλάβω και εγώ...
-Καλά δεν θα σε στείλουμε να χαθείς στα βάθη της Ανατολής. Από κοντά στους "μεγάλους" θα βρίσκεσαι.
-Και τι θα κάνω;
-Για αρχή, όντας χαμηλόβαθμος, θα κρατάς τα επίσημα έγγραφα και θα ακολουθείς σαν βοηθός σε συγκεντρώσεις. Εκεί ακριβώς θα δείξεις τι αξίζεις. Είσαι έξυπνος και θα το καταλάβουν αμέσως. Δεν μπορεί, κάποιος θα σε αναγνωρίσει! Από εκεί και έπειτα ίσως κάνεις και έναν καλό γάμο με κάποια εξέχουσα οικογένεια για να εξασφαλίσεις την θέση σου. Και ύστερα αν θέλεις επιστρέφεις.
-Άρα πάλι με διώχνεις.
-Άρα φροντίζω για το μέλλον σου! Δεν πρόκειται να είσαι για μια ζωή ένας απλός χωροφύλακας, Αλή. Γιατί αν μείνεις δεν θα αλλάξει αυτό. Εκτός αν αυτό θέλεις. Η απόφαση είναι δική σου. Ή αναλαμβάνεις και βγαίνεις μπροστά ή το κάνει κάποιος άλλος. Η φίλη σου εδώ θα είναι και θα σε περιμένει, ειρωνεύτηκε, τέλος και βγήκε από το δωμάτιο.

   Κράτησε στα χέρια του την αίτηση και την διάβασε προσεκτικά. Το μόνο που έλλειπε από αυτή ήταν η υπογραφή του στο κάτω μέρος της σελίδας. Παραλήπτης κάποιος ανώτερος αξιωματικός του ανάλογου υπουργείου. Ή τουλάχιστον ο γραμματέας του, όπως τις περισσότερες φορές. Και η απόφαση δική του...

Σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό και μετά από πολύ, πολύ καιρό ολοκληρώθηκε και το 28ο κεφάλαιο. Η ώρα ήταν 02:09 το πρωί και ελπίζω να μην φάνηκε. Ίσως λίγο μικρό σαν κεφάλαιο.

Ζόρικα τα πράγματα για τον Αλή. Εφιάλτες, μεταθέσεις και ο πεθερός δεν θέλει να γνωρίσει την νύφη(😅). Τι θα επιλέξει;

Αν σας αρεσε μπορείτε να πατήσετε το αστεράκι κάτω αριστερά και να αφήσετε μια γνώμη. Μπορείτε επίσης να προτείνετε την ιστορία σε κάποιον φίλο σας ή και να με ακολουθήσετε γιατί με βοηθάει ❤