Ήταν 9 παρά και είχα ετοιμαστεί για το πάρτυ. Φορούσα ενα τζιν σορτσάκι και από πάνω ένα άσπρο τοπ. Τα μαλλιά μου τα είχα κάνει ένα χαμηλό messy bun και είχα βάλει από γύρω μια μπαντάνα.
Ε: «Που πας έτσι;»
Κ: «Σε ένα πάρτυ εδώ με κάτι παιδιά που γνώρισα πριν στην θάλασσα»
Ε: «Καλά πότε τους γνώρισες»
Κ: «Πριν που μαλώνετε» είπα ειρωνικά και πήγα προς την πορτα
Ε: «Κομμένες τις ειρωνίες. Τι ώρα σκοπεύεις να γυρίσεις;»
Κ: «Δεν ξέρω θα δείξει» είπα και εφυγα
Βγαίνω έξω και περιμένω να έρθει ο τζει τζει να με παρει. Λίγα λεπτά αργότερα βλέπω ένα παιδί να έρχεται με μια μηχανή από αυτές τις αγωνιστικές που μου αρέσουν και συνειδητοποιώ ότι ειναι αυτός.
Τζ «Ξανθουλααα πιάσε κράνος» λέει και μου πετάει ένα κράνος. ΟΚΕΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑ ΜΑΡΕΣΕΙ
Κ: « Ευχαριστω Ξανθούλη» λέω και χαμογελάω
Τζ: «Ανέβα πάνω»
* Πάνω που; Πάνω σου; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ! * Οχι εντάξει στην μηχανή ανέβηκα τελικά.
Κ: «Που ειναι το πάρτυ;»
Τζ: «Απέναντι. Θα πάμε με την βάρκα τα παιδιά ειναι ήδη εκε»
Φτάσαμε στην προβλήτα και κατέβηκα από την μηχανή να πάω προς τα παιδιά.
Τζ: «Περίμενε ξανθούλα έρχομαι»
Κ: «ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ»
Τζ: «Καλά ηρέμησε αφού σαρεσει» λέει και με κοιτάει με αυτό το ύφος
YOU ARE READING
That blonde boy
FanfictionΈνα νέο κεφάλαιο ξεκινάει στην ζωή μου έπειτα από την μετακόμιση μου μαζί με την οικογένεια μου στο outer banks στην South Carolina. Μια νέα παρέα και ένα αγορι μπορούν να αλλάξουν όλη μου την ζωή