The Second Ending(Eden Contest)

သူမဟုတ္သၫ့္ သူ(သူမဟုတ်သည့် သူ)

"အဲ့ဒါ ကင္ထယ္ေယာင္းလား"

"ဘုရားေရ သူအဲ့ေလာက္ ၾကည့္ေကာင္းမွန္း ငါမသိခဲ့ရပါလား''

ထယ္ေယာင္း ၎အာေမဋိတ္မ်ား၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ သူ႕ေ႐ွ႕မွ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေက်နပ္ေနမိသည္။

ၾကည့္ပါဦး...ပင့္တင္ထားတဲ့ဆံစေတြေအာက္က နဖူးက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေတာက္ပတဲ့အညိဳေရာင္မ်က္လုံးေတြက လိုက္ဖက္စြာ ခန္႔ညားလို႔။ဆံစညိဳညိဳေတြနဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းျပည့္ျပည့္ေတြကလည္း အတိုင္းမသိ ႏူးညံ့မႈကို ေဖာ္ေဆာင္လို႔။မ်က္မွန္ထူထူႀကီးအစား မ်က္ကပ္မွန္ အၾကည္ေလးနဲ႔။

ထယ္ေယာင္း တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္မွစ သူ႕ကိုယ္သူ ထင္သေလာက္ ႐ုပ္မဆိုးမွန္း လက္ခံႏိုင္လာခဲ့သည္။သူ႕႐ုပ္ရည္သည္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ျပင္ဆင္လွ်င္ ျပင္ဆင္တတ္သလို ၾကည့္ေကာင္းသည့္႐ုပ္ရည္မ်ိဳးျဖစ္သည္။သူ႕ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကလည္း အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းကေလာက္ မဆိုးေတာ့ဘဲ တည္ၾကည္၍ လူ႐ိုေသသည့္ အတန္အသင့္ ႏွစ္လိုဖြယ္ပုံရိပ္တစ္ခုကို ထူေထာင္ႏိုင္လာသည္။သူ႕ကိုယ္သူ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ယုံၾကည္မႈ႐ွိခဲ့သည္။

သို႔ေပသိ ဂြၽန္႔နားခစားခြင့္ရသည့္အခ်ိန္မွစ၍ သူခဏခဏေတြးၾကည့္မိသည္။

ဂြၽန္ သူ႕ကို ေအးစက္စက္ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ၾကည့္ေလတိုင္း..........အျပဳံးတုမ်ားႏွင့္ သူ႕ကို ႏွစ္သိမ့္ေလတိုင္း....

သူတကယ္ပဲ မလုံေလာက္ေသးဘူးလားဟု ခံစားမိသည္။သူ႕တည္႐ွိမႈသည္ သိမ္ဖ်င္းေနေသးသလားဟူ၍ သံသယဝင္မိလာ၏။

သို႔ရာတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဂြၽန္႔ဆီက စစ္မွန္ေသာ သံေယာဇဥ္တစ္စေလာက္ကိုေတာင္ မရခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ သူသေဘာေပါက္လိုက္သည္။

ဂြၽန္ သူ႕ကို "သူ"ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္သာ မခ်စ္ခဲ့ျခင္းပင္။

"ထယ္ေယာင္း...ငါတို႔ဒီေန႔ မင္းအိမ္ကို စာလုပ္ဖို႔ လိုက္ခ်င္လို႔"

ဂြၽန္ႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ခုက‌ ခ်ဉ္းကပ္လာေတာ့ သည္လိုမိတ္ဖြဲ႔ခံရမႈမ်ိဳးႏွင့္ ‌ေန‌သားမက်ေသးသၫ့္ ထယ္ေယာင္းေလးက တြန႔္ဆုတ္ဆုတ္ေလး ‌ေမးလာသည္။