“ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္”
သူသည္စကားကို ေျပာဖို႔ တစ္ဘဝလုံးစာ သတၱိကို စုၿပီး သူခိုးစိတ္ေမြးခဲ့ရသည္။ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာဝင္ခင္းႏိုင္သည့္ သူခိုးသတၱိမ်ိဳး႐ွိမွ အသည္းကြဲလက္စ လူတစ္ေယာက္ကို ရဲရဲႀကီး ဖြင့္ေျပာႏိုင္မည္မဟုတ္ပါလား။
ဤမွ်ေလာက္ တိုေတာင္းသည့္ စကားတစ္ခြန္းသည္ သည္ေလာက္ေတာင္ပဲ ေၾကာက္႐ြံ႕ရင္ဖိုစရာေကာင္းလွေၾကာင္း သူမသိခဲ့႐ိုး အမွန္ပင္။ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေသာ ခ်စ္စကားသည္ ခ်စ္ရသူအား အပူတျပင္းအပိုင္သိမ္းလိုသည့္ဆႏၵကိုသာ ေ႐ွ႕တန္းတင္ခဲ့သည့္ သူ႕အတြက္ေတာ့ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံး ေက်ာက္ဆူးႏွင့္ အဆြဲခံထားရသလို ေလးလံနာက်င္လို႔ေနေစေပ၏။
“ဟုတ္လား”
ဂြၽန္သည္ သူ႕ကို ေက်ာေပးရပ္ထားၿပီး ခံစားခ်က္အလ်ဥ္းမ႐ွိေသာ အသံျဖင့္ ေမးလာ၏။သူ႕ပုံစံက ဝတ္ေက်တန္းေက် တုံ႔ျပန္ေနသလိုပင္။
သခ်ႋဳင္းတစ္ခု၏ အလယ္ မိုးဖြဲဖြဲက်ေနသည့္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ သူတို႔သည္ ေသဆုံးျခင္းႏွင့္မလိုက္ဖက္စြာေသာ စကားတို႔ကို အသက္မဲ့စြာ ေျပာဆိုေနခဲ့ၾကသည္။
ထယ္ေယာင္း ႐ွိသမွ်ေသာ စိတ္ခြန္အားတို႔ကို စုစည္းလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္...ဟုတ္တယ္ ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္။အထက္တန္းေက်ာင္းမွာကတည္းက မင္းကို ခ်စ္ခဲ့တယ္။ငါဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလိုစကားမ်ိဳး မေျပာသင့္မွန္း သိေပမယ့္ မင္းငါ့ကို စဥ္းစားေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္”
သူ တကယ္ပဲ ဘဝမွာ ပထမဆုံး တကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။သူ႕ေ႐ွ႕က ပတ္ဂ်ီမင္၏ ေက်ာက္တိုင္ကိုလည္း သူမငဲ့ႏိုင္အားေတာ့။
ဂြၽန္သည္ သူ႕ကို အျပဳံးမမည္ေသာ အျပဳံးတစ္ခုျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လာသည္။၎အျပဳံးသည္ သူ႕တကိုယ္လုံး က်ဆင္းေနေသာ မိုးဖြဲဖြဲထက္ပင္ ေအးခဲေတာင့္တင္းသြားေစ၏။
သူ သူ႕ကို ေလွာင္ေနသည္။စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ျခင္းမ်ား၊သေရာ္လိုျခင္းမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ထိုမ်က္လုံးနက္မ်ားသည္ သူ႕ႏွလုံးအိမ္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္ ဆြဲစုတ္လိုက္သလိုပါပင္။သူ႕ႏွလုံးသားမွ ဒဏ္ရာႏွင့္ ေသြးစီးေၾကာင္းကို မိုးေရေအးေအးႏွင့္ ေဆးခ်ခံလိုက္ရသလို ႏွလုံးသား၌ အတိုင္းမသိေသာ နာက်င္စပ္ေလာင္မႈမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာခဲ့၏။
YOU ARE READING
The Second Ending(Eden Contest)
Fanfictionတခ်ိဳ႕ႏွလံုးသားေတြက ကမ႓ာႀကီးရဲ့ နိယာမေတြထက္ေတာင္ ခိုင္ခံ့ၾကတယ္။ မင္းဟာ အခ်ိန္ကို အရူးလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာင္ ဒါကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး။ Cover by Jaejoong Htike
