Moje serce złamało się w pół, a tętnicę wygięły się niczym krzywy patyk w wietrzyste jesienne popołudnie niby pęknięty, a jednak tylko wygięty w znak nieskończoności, mówiący że już nigdy Cię nie zapomnę.
CZYTASZ
Małe wiersze, prostego człowieka
PoetryPiszę sama dla siebie, ale w ostatnim czasie zaczęłam pokazywać swoje prace moim znajomym, bardzo im się spodobało więc chciałabym dojść do większego grona odbiorców.
