Sanki avuçlarım terlemeye başlıyor,geçmişte yaptığım şeyler habire önüme çıkıyor ve ben eriyorum. Ne tesadüf ise,hastaneye gittiğimde bundan 4 ay önce,kemiklerimin eridiğini söylemişti doktor. Strateji olarak kemiklerim eridiğinde kemiksiz bir vücuda sahip olacağım geliyordu aklıma. Tabii ki de kimsenin bilmemesi önemliydi benim için. Hem başkası bilse ne olur,erimesi dururmuydu kütlelerimin? Dayanacak bir sınırsızlığıda kalabiliyor insanın,sonuçta sen bir hastasın ve habire önüne çıkıyor bazı şeyler. Acaba ne yaşadıkta neler çekiyoruz şu geçmişinizi izlemeniz gerekirken,yarın ola hayrola demekten sıkılmış olmanız çok normal. Hayatınızda mutlu olduğunuz birşeyler varsa,onları esirgemeyin kendinizden. Benim mutlu hissettiğim kimse olmadı,ne cansız bir varlık ne de canlı bir varlık. Herşey üst üste gelmeli zaten,yoksa yaşamanın bir önemi yok diye biliyorum. Oysa ki herşey iyi olsa hiçbir zorluk çıkmazdı. Neyse ki bugünün verdiği olumsuzluklarla yine güçlenmeyi öğrenmişim. Aslında düne kadar tükenmiştim,yarında bugün için tükendiğimi söyleyerek güçleneceğim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bugün mutsuzluk serçesi var.
Chick-LitO kadar halsiz bir gün ki bugün,sanki kırk yerimden bıçaklanmışım. Ben zamana yenik düşmüşüm,vurmuşlar beni. Acınında,hüzününde ne demek olduğu iyi bilirim. O kadar hiç uğruna kapılmış gidiyorum ki,sanki biraz uçuruma ilerlesem gittiğim yollar bile...
