RUNDLE

yirmi yedimde sevdim bir adamı.

"Benim için de eski resimleri ortadan kaldırma zamanı geldi."

— 1903, 24 Ekim. Londra, Westminster, Rundle Sq. Saat: on ikiye yirmi kala.

Her ayın 24'ü içimde bir intihar,
anlamaz beni çaresizliği tatmayan insanlar.
Toplamışım her intihar sonrası ruhları.

Saatime baktığımda yirmi yedime intiharla girmeme yirmi dakika kaldığını öğrenmiş ve saati kapatarak yakamdan sallanmasına geri izin vermiştim. 8 aydır hiçbir iletişime geçmemiştik ama bugün geçecektik, inanıyordum ki zaten olasılık da vardı. Demiştim: rundle küçüktü, herkes birbirini tanır, diye. Bu yüzden doğum günü kutlamam da meydanda yapılacaktı.

Herkes benden daha heyecanlı görünüyordu, bense eğer karşılaşırsak ne yapmam gerektiği konusunda gergindim. Pencerimin kenarından çekildim ve ayna önüne ilerledim, saçlarımı karıştırıp düzelttikten sonra meydana gitmek için dış kapıya ilerledim.

Çıktığım gibi Isabella dibimde bitmişti. Kısılmış gözleri ve kocaman gülümsemesi ile önce koluma asılmış, sonrasında meydan ortasında bulunan heykele doğru sürüklemişti.

Yine o siyah pelerini yüzü dışında her yerini kapatırken önündeki tablo ile uğraşıyordu. Taslakta olan resme baktığımda bana benzediğini fark etmiştim. Yanına yaklaşıp dikkatini çekmiş ve bir süre bakışmamızı sağlamıştım. Öylesine bakıyordu, son çaresi gibi.

-

Yaslı olduğum duvardan elimdeki çiçekle karşımda kollarını iki yanıma yerleştirmiş, beni sıkıştırmış bedene bakıyordum. Yüzlerimiz arasında kalan boşluğu kapatmıştı.

Aslında bu duruma gelmemiz çok uzun sürmemişti. Meydanda tabloyu bırakmasının ardından ince bileğimden tutup herkesin merak ettiği o asla yıkılmaz olan evinin arkasına sürüklemişti. Pelerinin içinden ise birkaç çiçek çıkarmıştı. O kadar hızlıydı ki, benden içimdeki vaveylâlar atan çocuğu dahi hissedememiştim.

"Tutkularından uzak durmak çok acıdır ash ya da minho. Nasıl sekiz ay dayanırsın?"

Dudaklarım üstüne fısıldayarak kapalı incileri ile konuşmuştu.
Ve dudakları artık üstümdeyken tamamen uçmuş hissediyordum.

Saatin on ikiyi geçtiğini gördüğümde ise, yirmi yedimde sevmiştim bir adamı.