Yürü git | texting

Otuz ikii

Selam brolarıııım.

Nasılsınız bakem

Hiç sormayın ben iyi değilim :((

Neyse hadi bölüme geçelim

***
İlkerin anlatmasıyla.

"Nereye gitti şimdi bunlar?" Dedi ablam.

"Ceylin bizim sınıftaki şu kız değil mi?" Dedi Cemre abla.

"Evet bende tanıyorum ama o ne alaka?" Dedi Azra.

"Ama Kaan abiler birazdan Karamana dönücekler hızlı olmaları lazım." Dedim bende. Saat 2 de yola çıkacaklardı ve saat 12:30 tu. Daha vakit var.

Ablam, Cemre abla, Azra ve ben kafeden sonunda çıkmıştık. Azrayı eve bıraktıktan sonra artık kendi evimize gitmemiz lazım dı. Çünkü Kaan abiler Karamana geri dönüyordu. Ve onlara veda edecektik.

___

Kevserin anlatımıyla.

Eve gelmiştik. Zile bastım ama açan olmadı. Tekrar bastım.

"Noldu ki niye açmıyorlar?" Dedi İlker.

"Bilmem ki. Açarlar şimdi." Dedi Cemre de. Ben ise zile basıyordum.

"Hoş geldiniz." Kapıyı Kaan açtı. Üzgün gözüküyordu.

"Hoşbulduk?" Dedim imalı bir ses le. Üzgün olduğu çok belliydi.

Hiç bir şey demeyip içeri geçti. Bizde arlasından geçtik. İlker odasına koştu. Bende Kaan ile konuşmak için Cemreyi odaya gönderdim.

Kaan ile oturma odasında yalnız kaldık. Ben Kaanı gerçekten kendi kuzenim, hatta kardeşim gibi seviyorum. Abim değil çünkü biraz çocuksu davranıyor yani!

"Bir sorun mu var?"

"Yoo nerden çıkarttın?" Dedi yüzüme bakmayarak. Ve koltuğa oturdu.

Uzağına oturup cevap verdim.
"Hadi dökül bakalım, ne oldu?"

"Şey Kevser, ben sizi çok mu rahatsız ettim?" Dediğiyle biraz şaşırmıştım. Neyden bahsettiğini anladım ama anlamamazlıktan geldim.

"Nasıl yani? Haa evde kaldığından diyorsan ne alakası var canım sonuçta başımızın üstünde yer-"

"Anlamamazlıktan gelme. Seni, en çok da Cemreyi çok rahatsız ettim. Özür dilemek istiyorum."

"İyide Kaan, sen duygularında ciddi misin?" Dedim tedirgince. Aslında pek ciddi olduğunu düşünmüyorum çünkü buna benzer birkaç olay daha yaşanmıştı.

"Yok, yani bilmiyorum. Ama geçici herhalde." Diyip gülmeye başladı. Sonra Cemre aşağıya indi.

"Bir sorun mu var?"

"Şey, eğer seni, yani sizi rahatsız ettiysem özür dilerim. Hakkınızı helal edin."

"Helal olsun\ Helal olsun" Cemreyle aynı anada cevap vermiştik.

"Bak Kaan, belki şaka olabilirdi ama bana söylediğin şeyler-"

"Yok merak etme, geçici şeylerdir. Oluyor arada." Dedi ve gülümsedi.

"Yani ben sana karşılık veremedim. Kusura bakma." Dedi. Haklıydı, o Kaana herhangi bir şey hissetmemişti.

"Peki ya o çocuğa?" Dedi Kaan. Allahım yarabbim.

"Hangi çocuğa?"Dedi Cemre. Gerçekten anlamamıştı.

"Yani bana hissetmiyorsun ya, Emreye karşı mı-"

"YA KAAN SAÇMALAMA ALLAH AŞKINA BU NE YA?" Diye bağırdı Cemre. Bende onları mal mal izliyordum.

Mal mal izlersin sen zaten anca

Bir kere gömme beni.

"Tamam tamam kızma." Dedi Kaan gülerek. Bende güldüm.

"Bu arada Annemler nerede?" Dedim bende.

"Alışverişe gittiler. Karamanda olmayan şeyler alıcakmış annem." Dedi ve güldü.

"Elifsu da onlarla herhalde?"

"Evet."

Zil çaldı. Hemen koşup kapıyı açtım. Karşımda Emre ve Fatih duruyordu. Eğer babam onları burada görürse yanlış anlayabilir ve benim cenaze namazıma gelmeniz lazım.

"Sizin ne işiniz var burada?" Dedim. Onlar ise sırıtıyordu.

"E bi helalleşip veda edelim dedik!" Dedi Emre ayakkabısını çıkartırken.

"Siz en son Ceylin falan diyordunuz ne oluyor?" Dedi Cemre.

"Onu sonra anlatırız, değil mi?" Dedi Emre ve Kaana göz kırptı. Kaan da sırıtmaya başladı. Ne dönüyor burada?

"Neyse, kardeşim sakın bizi unutma Karamana da selam söyle." Dedi Fatih.

"Söylerim." Kaan sırıtarak konuşuyordu.

Kaan Emrenin kulakına yaklaşıp bişeyler fısıldamaya başladı ki bende duymuştum.

"İlerde Cemreyle evlenirseniz düğün arabasını ben kullanırım bak!" Bu dediği ile Emre kocaman sırıtmaya başladı ve ben kahkaha attım. Fatih de duymuş ki o da benimle gülüyordu.

"Ne oldu ne dedi?" Dedi Cemre. Yazık.

"Hiç, aramızda." Kaan sırıttı.

"Te Allahım." Dedi Cemre göz devirerek.

"Çocuklar biz geldik!"

Eyvah.

***

Kestik

Size içimi dökmek isterdim.

Neyse Allaha emanet olun.