Cam kırıkları

1. Bölüm

Can yakan herşey !
Üzülmek , kırılmak , ağlamak...
Herkesi kaybetmek mi bizim yaşamımız başka bi ortam mı bizi değiştiren .
Bilmiyorum ...
Canım acıyor sadece .
Aşık olmak böyle bişey mi ?
Yada sevmek .
Benim hikayem böyle. herşey annemin ve kardeşimin ölümüyle başladı .
"05.05.2000"
Güzel bi Mayıs sabahı,ağaçlar,kuşlar,ışıltılar,kiraz ağaçları,mutlu bi aile tablosu .
"Bebeğim kahvaltı hazır elini yüzünü yıkayıp gel seni bekliyoruz"
Dedi benim huzur dolu annemin sesi . Bana hayatı boyunca hep bebeğim derdi . Alara dediğini sadece 1 kere duydum o da 3 yaşındayken kaybolduğumda.
-tamam anneeeeeeeee
Dedim bende hemen. Banyo ya gittim yüzümü yıkadım. Saçımı düzelttim ve hemen aşağıya indim . Babamın,annemin ve kardeşimin yanaklarından öptüm kocaman.
-günayınlar millet bugün nasılsınız ?
Diye şakıdım .
"Bugün kardeşinle alışverişe çıkıcaz biliyorsun yarın kardeşinin doğum günü "
Saçlarını karıştırdım kardeşimin , öptüm onu .
-hiç unuturmuyum bu eşek sıpasının doğum gününü dedim .
Gülümsedi bana sarıldı kocaman.onun o minik gülümsemesi iki tane küçük gamzesinin belirmesi bana dünyaları veriyordu. Aslında küçükken onu hiç istememiştim kıskanmıştım ama şimdi o olmadan olmuyor gibi yani .
"Bebeğim sen bulaşıkları yıka ben kardeşini giydirip çıkmayı planlıyorum olur mu ? "
-sorman hata güzellik o iş bende .
"Tamam bebeğim "
Dedi ve öptü . o kadar huzur verdi ki annemin o öpüşü ama birden bi hüzün kapladı beni ya o hiç annem olmasaydı Yada kaybetseydim ben ne yapardım diye .
"Biz çıkıyoruz hayatım kendine iyi bak "
Dedi ve çıktılar bana el salladı minik burunlu kardeşim . o tapılası gülüşünden yolladı bana . yine mutlu etti beni o gülüşüyle. kardeş sevgisi bu olsa gerek hiç üzmüyor beni canavar .bulaşıkları yıkadım . heryeri topladım , babamı işe yolladım ve uzanıp yeni aldığım kitabımı okumaya başladım. 30 dakikayı ya geçti ya geçmedi telefonuma bir mesaj geldi .
Kimden:Aşkım
"Bitanem günaydın . bugün yanına gelmeyi planlıyordum ama annem beni zorla Kuzenlerime götürüyor . kaçmak istemedim değil yani senin için. öyle
Özledim ki seni . neyse gelmeye çalışıcam yanına öptüm bebeğim muah . "
Ay eşek herif ya. güldürdü yine . bu bora benim sevgilim 5 ay oldu ama sanki evli gibiyiz. Çok seviyorum .
-önemli değil aşkım ben kitap okuyorum. gelirsen evdeyim seni seviyorum muah .
Kitabıma geri döndüm . okudukça okuyasım geliyordu . sürükleyici bi hikaye olması çok güzeldi. sıkılmadan saatlerce okuyabilirdim.birden kapı zili çaldı. uzandığım yerden kalktım ve kapıya yöneldim . kapı deliğinden baktım ve biraz şaşırdım açıkçası. kapıyı açtım .
- buyrun
"Biz olay yeri incelemeden geliyoruz. Alara Bulut siz misiniz ? "
-evet benim birşey mi oldu ?
"Anneniz ve kardeşiniz trafik kazası geçirdiler şuan ......... Hastanesindeler yoğun bakımdalar. onu haber vermek için gelmiştik telefonunuza ulaşılamıyordu.
Kalbim acıyordu. ne diye kapattım ki o telefonu mesaj attıktan sonra . Gözüm doldu başım dönmeye başladı. etraf karardı ve vücudumu hissetmedim .

Uyandığımda hastanedeydim. bunu makinelerin seslerinden anlamıştım. birden ayağa kalktım ve Anne ! Kardeşim! Diye bağırdım . hemşire yatırdı beni geri ağlıyordum nefesim kesiliyordu canım acıyordu delircektim . biraz sakinleştim ve annemi, kardeşimi görmek istediğimi söyledim . Beni onların yattıkları yere getiredi hemşire.
yoğun bakımdalardı camdan bakabiliyordum onlara . bakmaktan başka bişey yapamıyordum hıçkırıklarım arasında ağlıyordum yine onlara bişey olamazdı !
Bişey olursa ben ne yapardım ? !