ကမၻာပ်က္ကပ္ႀကီး အဆုံးသတ္သြားသည္။ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ၿပီးေနာက္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္မႈမွာ စိန္ေခၚမႈမ်ားေသာ္လည္း လူတိုင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသည္။
အလုပ္မ်ားေနေသာ မိဘမ်ား၏ ကေလးငယ္မ်ားကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ေပးမည့္ ကေလးထိန္းေက်ာင္းတစ္ခုကို ခ်န္းမင္ ဖြင့္လိုက္သည္။
တစ္ေန႕ေသာအခါ သူမနံရံေပၚခ်ိတ္ထားေသာ ပုံတစ္ပုံအေၾကာင္းကို ကေလးတစ္ေယာက္က ေမးသည္။ "မမ ခ်န္းမင္၊ ဒါဘယ္သူလဲ။ "
"ငါ သိတယ္။ " ကေလးေနာက္တစ္ေယာက္က စိတ္ဝင္တစား ေျပးလာကာ ပုံထဲမွ ျဖဴစင္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ လူငယ္ေလးကို ရိုေသေလးစားစြာ ၾကည့္ေနသည္။ "ငါ့အေမက ဓာတ္ခြဲခန္းမွာ လုပ္တာ။ ဒီအစ္ကိုႀကီးက ငါတို႔ကို ကယ္ေပးခဲ့တဲ့လူလို႔ သူမေျပာတယ္။ "
"ဟုတ္တယ္။ "
"ငါလည္း ၾကားဖူးတယ္။ "
ကေလးတစ္စုက ထိုအေၾကာင္းအရာကို ဝိုင္းေျပာေနၾကသည္။ ခ်န္းမင္က လူငယ္ေလး၏ ပုံကို ဝမ္းနည္းလြမ္းဆြတ္ေနေသာ အၿပဳံးျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ကမၻာပ်က္ကပ္အတြင္း ဤဓာတ္ပုံကို ထိန္းသိမ္းထားရသည္မွာ မလြယ္ေပ။
သို႔ေသာ္ ၎သည္ပင္ လူငယ္ေလးတည္ရွိခဲ့မႈ၏ ေနာက္ဆုံး ေျခရာလက္ရာျဖစ္ပုံေပၚသည္။
ဟင့္အင္း၊ ခ်န္းမင္ ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ ျပန္ျငင္းမိသည္။ ဤကမၻာေပၚမွ ျမက္တစ္ပင္ခ်င္းစီႏွင့္ အခုရွိေနသမွ်အားလုံးသည္ လူငယ္ေလးတည္ရွိမႈ၏ သက္ေသခံပင္။
ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚတြင္ စိုက္ထားေသာ အသီးပင္ကို ခ်န္းမင္ၾကည့္မိသည္။ အနီေရာင္အသီးက အလြန့္အလြန္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။
ကပ္ဆိုးႀကီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာၿပီျဖစ္ကာ အသီးအႏွံမ်ား မရွားပါးေတာ့ေသာ္လည္း ကေလးေလးသူမကိုေပးခဲ့ေသာ ဘယ္ရီမ်ားကဲ့သို႔ ခ်ိဳၿမိန္ေသာအသီးအား သူမထပ္မံ မျမည္းစမ္းရေတာ့ေပ။
မိဘမ်ားက ကေလးမ်ားအား လာႀကိဳသြားၿပီးေနာက္ ညေနပိုင္းတြင္ ခ်န္းမင္၏ေနရာသို႔ ဧည့္သည္မ်ားေရာက္လာၾကသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္စရာေကာင္ေလးအျဖစ္ ကမၻာကူးေျပာင္းမယ့္ အရွင္သခင္ႀကီး
Romanceဤမွ် ဆိုး႐ြားစြာခံစားရေသာဗီလိန္သည္ သူတစ္ေယာက္သာရွိမည္ဟု ခ်င္းယြင္ထင္သည္။ ႏွစ္ရာခ်ီေအာင္ပင္ ဇာတ္လိုက္တစ္ေယာက္က သူ႕ကိုေဟာင္ေနၿပီး အႏၱရာယ္ေပးဖို႔ရန္ႀကိဳးစားေနသည္။ သူ႕ကိုမသတ္နိုင္ေသးျခင္းသာ။ မက်န္းမာ၍အိပ္ရာထဲတြင္ လူေသေကာင္ကဲ့သို႔လွဲေနစဥ္က သူ႕ဘဝသည္ ေသသည္...
