ခ်စ္စရာေကာင္ေလးအျဖစ္ ကမၻာကူးေျပာင္းမယ့္ အရွင္သခင္ႀကီး

82

မၾကာမီတြင္ ခ်ီယူႏွင့္ သူ႕ေနာက္လိုက္မ်ား ၿမိဳ႕ေတာ္အျပင္ဘက္သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ မင္းသားႀကီးဘက္မွ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားမည္စိုးသျဖင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝင္ေပါက္တံခါးမွ စစ္ေဆးေရးမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္စဥ္တြင္ သူတို႔က ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲသို႔ ကုန္ပစၥည္းလာပို႔သည့္ ေျခလ်င္သမားမ်ားကဲ့သို႔ ဝတ္ဆင္လာၾကသည္။

သာမန္စစ္ေဆးေရးကပင္ ခ်ီယူအား မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေစသည္။ သူတို႔ ျပႆနာႀကဳံရျခင္းမဟုတ္ဘဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝင္ေပါက္၌ ေနရာခ်ထားေသာ စစ္သားမ်ားက အရင္တုန္းကႏွင့္ အလြန္ကြာျခားေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ခ်ီယူ ပထမတစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံႏွင့္ပင္ အနည္းငယ္ ယုံရခက္ေနသည္။

ယခင္ကဆိုလွ်င္ ဝင္ေပါက္မွ စစ္သားမ်ားက ၿမိဳ႕အဝင္အထြက္ကို စစ္ေဆးရသည့္ တာဝန္သာရွိသည္။ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားမွလြဲ၍ သူတို႔တြင္ စစ္တပ္၏အရွိန္အဝါ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနလုနီးပါးပင္။ တည္ၿငိမ္ရက္စက္ေနပုံက ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ပထမဆုံးလာေရာက္ၾကသူမ်ားကို ေျခာက္လွန့္ရန္ဟန္ေဆာင္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ယခုခ်ီယူ၏ေရွ႕မွ အသြင္အျပင္မွာ အလြန္ကြဲျပားသည္။ ဤၿမိဳ႕အေစာင့္မ်ားမွာ သိမ္းငွက္ကဲ့သို႔ မ်က္လုံးမ်ား ရွိ႐ုံသာမက သူတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ပို၍ေလးနက္ေသာသေဘာထား ရွိၾကသည္။ အတိတ္တြင္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝင္ေပါက္၌ ယခုအခါ အစီအစဥ္တက်ျဖစ္ေနသည္။ အရင္က ပိတ္ဆို႔ကာ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနခဲ့ေသာ အေျခအေနမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

ဧကရာဇ္ဟုန္းမ်င္ အက်ဥ္းခ်ခံရကာ မင္းသားႀကီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနခ်ိန္၌ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ရႈပ္ေထြးေနေလာက္သည္ဟု ထင္ထားေသာ ခ်ီယူမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ၾကည့္ကာအံ့ဩေနသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္က စည္ကားေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခင္က ေမာက္မာတတ္ေသာလူရတတ္မ်ားသည္ ပို၍ခ်ဳပ္တည္းထားၾကသည္။

ခ်င္းယြင္က ခိုင္မာစြာအျမစ္တြယ္ေနေသာ မိသားစုမ်ား၏ အေျခအေနကို သေဘာမက်သျဖင့္ ထိုအင္အားစုမ်ားကို စတင္ခ်ိဳးဖ်က္ခဲ့သည္။ ဤမိသားစုမ်ားက သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အေျခအေနမ်ားအား စိုးရိမ္ေနရရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲ၌ အရင္ကကဲ့သို႔ ျပႆနာမရွာရဲေပ။