still with you { the other side }

H Αρχη

Η ιστορία ενός μικρούς κοριτσιού μας περιγράφει την ιστορία πίσω από το άπειρο άγνωστο χτυπώντας μας αλυπιτα με την υπερυφανεια που μας δέρνει καθημερινά στην ιδέα πως τα ξέρουμε όλα...

Καλή απόλαυση...

------------------------------------------------

* σειρήνες και συναγερμοί βαρουσαν τριγυρο... Τα αυτιά μου προσπαθούσα να τα κλείσω... Καλυβοντας τα με τα χέρια μου ... Πονούσα... Καθώς ένιωθα το σώμα μου νωπό από το αίμα...

Προσπάθησα να διακρίνω στα μπροστινά καθησματα... Μα η θολή μου όραση στάθηκε εμπόδιο.

( κρατήσου μικρούλα... Μπορείς να τα καταφέρεις)

Το τελευταίο που θυμάμαι είναι ένας κύριος ντυμένος στα κίτρινα... Να χτυπάει με όλη του τη δύναμη το τζάμι μαλλον θα προσπαθούσε να το σπάσει...

- others pov-

- ΠΆΜΕ ΠΆΜΕ ΠΆΜΕ
60 ΒΟΛΤ

- έτοιμο...

-ΑΚΡΗ

- ΞΑΝΆ...
40 ΒΟΛΤ

- έτοιμο!

- ΆΚΡΗ!

- οι παλμοί επανήλθαν!!!

-ωραια ας ελπίζουμε να μείνει σταθεροποιημενη μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο ..

Ειπα κοιτάζοντας την μητέρα δίπλα της να  της κραταει το χέρι...

*το παιδί αν ζήσει θα νε από θαύμα...

- νοσοκομείο -

-ΆΚΡΗ!!

Ειπα καθώς καθώς κατεβηκα από το ασθενοφόρο και έτρεξα στους διαδρόμους για να μπούμε επειγόντως χειρουργείο...

Η οικογένεια ακολουθούσε ασταμάτητη από πίσω μας...

Θελοντας μοναχα το καλύτερο να ακούσουν για εκείνη... Πως θα εξελειχθει η επεμβάση... Μα το κυριότερο αν είχε  ελπίδες...

Μα  δυστυχώς αυτό δεν το ήξερα  ούτε εγώ...

(όλα θα πάνε καλά, σε κρατάω)

Τους κοίταζα  καθώς έκλεινα την πόρτα του χειρουργείου βλέποντας ως μια τελευταία εικόνα  την οικογένεια να σπαρταρα... Καθώς ελπίζει για το καλύτερο

- χειρουργείο -

- αναρωφηση στην κοιλιακή χώρα έχει αιμορραγία!!

- ΦΈΡΤΕ ΓΑΖΕΣ!

- αυξειστε το παυσίπονο!

-φέρτε μονάδες αίματος ομάδας Α+!!!

.
.
.

Μετά από ένα πραγματικά δύσκολο χειρουργείο η μικρούλα απέφυγε τον κίνδυνο όμως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοι για τυχόν σφάλματα που εμφανίζονται μετά την εγχείρηση

( στο υποσχέθηκα)

- κλείστε την..παω να ενημερώσω την οικογένεια.

-ιατρε είναι καλά;" έπεσαν" αμέσως πάνω μου και οι ερωτήσεις μαζί με τον φόβο στα μάτια τους συνόδευαν την ανυσηχια τους

-πως ήταν το χειρουργείο?

Είπαν καθώς με αντικριζαν με κόκκινα δακρυσμένη ματιά... Ήταν από τα δάκρυα που έχηναν επί 5 ώρες εξω από την χλομη πόρτα του νοσοκομείου

- ηταν επικυνδηνο και πολύ επίφοβο μα η μικρή τα κατάφερε... Συγχαρητήρια είναι ένα μικρό θαύμα!

( είναι γερή)

Είπα και τους χαμογελασα ενω την έβγαζαν εκείνη την στιγμή από το χειρουργείο... Καθώς την οδηγησαν προς το δωμάτιο...

Τοποθετοντας την στο κρεβάτι της... Προσεκτικά οι συνάδελφοι αποχώρησαν από το δωμάτιο όπως και γω...

- others pov -

Άκουγα φωνές τις αναγνώριζα... Ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου όμως δεν μπορούσα...
Ήθελα να πάρω αγκαλιά την μανούλα μου...
Φοβόμουν...
Ήθελα να την ρωτήσω γιατί μου το έκανε αυτό;...
Γιατί μου το κάνει, γιατί με χτυπάει, γιατί μου φωνάζει... Ειναι αυτή άραγε η τιμωρία μου που την κάνω να νιώθει έτσι?
Συγνώμη μαμά..

Και τότε όλα χάθηκαν... Φωνές... Αισθήσεις,... Κι η μαμά μου... Ο μπαμπάς μου χάθηκε κι αυτός.
. Δεν ήξερα τι να κάνω... Πως να φερθώ... Ένιωθα πως ήμουν χαμένη... Ένιωθα μικροσκοπική σε κάτι τόσο μεγάλο που ένιωσα πως κάποιος θα με καταπιεί...

- γειά!

_________________________________

Η νέα ιστορία ξεκίνησε ελπίζω να σας αρέσει, θα είναι αρκετά μικρή σε μηκος οπότε παίζει να είναι η μόνη ιστορία που θα είναι ολοκληρωμένη στα δύο χρόνια τώρα που λειτουργώ το. Wattpad... Ντροπή μου το ξέρω 😂.
.
.
Καλο υπόλοιπο... Μην ξεχνάτε τους ψήφους σε περίπτωση που θέλετε να συνεχιστεί η ιστορία...