THE NIGHTMARE THAT YOU CANNOT ESCAPED

EPILOGUE

Guys, eto na epilogue na omooooooooo!!!!! Another story is accomplished. I'm so proud that I accomplished this story. No more dramas, according to the author's notes. Charooooo!!!! :) Wala ng arte, huh! Dahil nabasa nyo na. Kung Hindi ko na surpassed yung expectation nyo. Sorry!!!! Sige sige, I hope y'all enjoy. Ibubuhos ko na lang lahat ng message ko sa author's notes.

Balik na ulit tayo sa pov ni Laine. Na miss ko na din kasi si laine chour!!!!!!

___________________________________

Laine's POV

"Hi, my name is Divine Laine Calledo. I'm 15 years old. Graduate na ako ng grade 10. Hindi na ako pumasok sa dati kong school. Simula ng nangyari. I dunno what really happened in that school. Hindi na din sakin sinabi ni mom.
Since malayo yung bahay namin sa new school ko, My parents decided to transfer me here to Manila. Kasama ko si fatima, my cousin and my best friend, na din. "

Mga linyahan ko nung simula. Nung una hindi ko talaga maintindihan ang nagyayari sakin. Gabi-gabi akong natutulog na puro masasamang panaginip ang pumapasok sa isipan ko. Iniisip ko kung panaginip ba ito o totoo.

Every night I'm afraid to close my eyes and start dreaming because a dream isn't a dream; it's a nightmare. a nightmare that pushes me to feel afraid, inquietude, and hopeless.

I've always thought, Why is it happening? Why I've experienced this thing. There were many questions that arose in my mind. Questions that don't require rebuttals.

Dahil sa panaginip na yun. Nagsimula na akong magtanong. Nagsimula na akong magtaka at mag-isip na baka hindi lang ito panaginip. Na baka nangyari talaga ito.

I felt like I'm at the cube, wherein I'm alone and can't remember anything. But I tried to find out, to figure out what really happened. Because, at first, I was nothing. Im just laine. A student at Helltone But I didn't notice I had a past. A past that I should remember.

Ibat-ibang tao ang aking nakakasalamuha araw-araw at ang iba dun ay parang nakita ko na at pamilyar. Yung iba dun kilala ako at yung iba naman ay may masama na palang plano.

Sa araw-araw kung pagpasok. Hindi ko manlang naisip na isa dun ay kakilala ako at may masama akong nagawa sa kanya.

Ni hindi ko man lang naalala, kasi hindi ko alam na ako pala ay may amnesia.

Amnesia na naging dahilan ng paglimot sa nakaraan. Nakaraan na punong-puno ng kapatawaran.

Oo aaminin ko naging masama ako. Na hindi ako naging mabuting kaibigan kay elle. Na hindi ko manlang nagawa silang pigilan. Na dapat pinilit kong pigilan, pero parang isang salita lang ni zalora ay hindi ko na nagawa.

Ang naging mali ko lang ay hindi ko agad nasabi kay elle lahat ng plano ni zalora kay elle. Eh, hindi din naman sinabi ni zalora dahil alam nya na hadlang ako sa mga plano nya.

Maraming nangyari sa nakaraan. Masaya, malungkot, and masama. Sa nakaraan may nabuong samahan. Masaya. Oo, pero dahil lang sa isang pag-ibig nasira ang lahat. Nakabuo ng galit, poot at paghihiganti. Nakalimutan lahat. Lahat. Lahat. Pagkakaibigan naging pagkakahiwalay-hiwalay. Masaya'y naging malungkot. Mabuti'y naging masama.

Dahil sa galit nakagawa ng masama. Nagtangka at talagang gumawa ng ikakapahamak sa kapwa. Ang isang prank ay naging totoo. At ang totoo ay kamatayan para kay elle.

Dahil sa isang prank nakabuo ng paghihiganti. Paghihiganti na lahat ay nadamay. Maraming namatay at nabawian ng buhay.

Nagsimula sa panaginip ang lahat. Siguro naging tulay ang panaginip para muli akong magising sa katotohanan. Para mabago ko ulit ang ngayon at ang luma ay mapaltan ng bago na may pagpapatawad at puro saya na lang. Walang lungkot, walang pighati, at higit sa lahat wala ng mamamatay.