Aftrious Academy: School Of Mafias |Volume 1|

Uno

Chapter 1: Philippines

North's Pov

Matiwasay na lumapag ang sinasakyan naming private plane sa pilipinas. Never in my life that makakatapak ako sa bansang ito, my parents hometown actually. Eversince I was born ay ang bansang mexico na ang kinamulatan ko and the fact that, I am homeschooled simula pagkabata ay tila bago parin sa akin ang kapaligiran, 5 years old ako noong unang nasabak sa training take note, mga buwis buhay na training mas malala pa sa mga na-eenlist sa military. I was forced to shave my hair hanggang sa makalbo, waking up at midnight para ikutin ng takbo ang buong field and even ang pagbuhat ng mga bagay na katumbas ang bigat ng isang sakong bigas. Everything is deadly na kapag naging mahina ka ay paniguradong hindi ka na makakalabas ng kampong iyon. Ang tinutukoy ko ay ang training institute na pag-mamay-ari ni papa. Lahat ng mga kabataang tumuntong sa edad na Lima pataas ay ipinapasok sa facility na iyon at doon nga'y tinuturuan ng iba't ibang klase ng pakikipaglaban sa totoo lang, maigsing panahon lang naman ang ilalagi mo roon in my case, dahil nga anak ako ng pinuno may mga cases na may special treatment ako at hindi na iyo maiiwasan pa that's why instead that 2 years ang ilalagi ko roon ay naging 6 months na lang well, I excel in everything madali ko lang namang natutunan ang lahat at ito na nga ako ngayon,

Ang dakilang tagasunod ng sarili kong ama. I do missions not just because it's basically my job but also to satisfy my dad, to make him proud at me kahit pa wala namang halaga sa kan'ya ang mga achievements ko well, I don't care at all as long as hindi niya ako tinatakwil at tinutustusan n'ya parin ang mga pangangailangan ko. All my life I've been a puppet for him, I always make sure that nagagawa ko ng maayos ang trabaho ko para hindi siya ma-disappoint. Kaya nga heto na ako diba? Sinunod ko ang pinakamabigat na sigurong misyon na gagawin ko sa tanang buhay ko because I know, deep in my heart that it's not just a single person that may be involved on this mission. Maraming mga katanungan at haka-hakang naglalaro sa isipan ko like, pano napunta ang heirloom sa eskwelahan na iyon? Sinong nakadampot? May kinalaman ba ito kay mom?

"Young miss?"

Nagising ako sa malalim na pag-iisip ng tawagin ako ni aeon. Ipinilig ko ang ulo just to find out na, nakatayo parin pala ako sa bungad ng eroplano at naroon na sa dulo ang butler at reaper ko, hila-hila ang mga bagahe ko at kasalukuyan na itong pinapasok sa compartment ng sasakyan.

I just sighed. Bahagyang inayos ang pagkakasuot ng hood sa ulo ko before shoving my hands inside my pocket kapagkuwan ay naglakad na patungo sa sasakyan.

Sa buong biyahe ay nakatunghay lamang ako sa labas ng bintana. Ni isa sa amin ay walang umimik well, mas okay nga 'yon, so that I can peacefully appreciate the surrounding. I never thought that philippines will be this great just imagine the tons of trees sa bawat daanan namin, bihira na lamang ang mga puno sa mexico. Pinilig ko ang ulo't sumandal sa bintana, I can feel Thalia's stares sa direksyon ko ngunit ipinagsawalang bahala ko nalang iyon, Hindi naman sa naiilang ako sa presensya ng one of my best reapers I'm not just used to any attentions, ayoko ring makipag chitchat kasi once and for all, we are doing purely business in here meaning, just a boss and employee relationship. Nothing more and nothing less.

Ilan pang kabundukan ang napapansin kong nadaanan namin. Wala sigurong katapusang konkretong kalsada, pansin ko rin na paliblib na ng paliblib ang lugar well, medyo nagkukulay kahel narin kasi ang kalangitan noong makarating kami sa pilipinas. Sa tiyantiya ko ay dapit hapon na tapos wala ring mga lamp post sa daan kaya madilim ang tinatahak namin.

Isang oras pa mahigit ang lumipas noong sa wakas ay huminto ang sasakyan namin sa harap ng napakalaking tarangkahan, kulay pilak ito at may nakaengraved na mercado sa harapan.