🌹𝐋𝐚.𝐕𝐢𝐞.𝐞𝐧.𝐑𝐨𝐬𝐞၊🌹 (နှင်းဆီရောင်ကမ္ဘာငယ်)

You're Just a devil

*Unicode*

မနက်ခင်းရဲ့ နေရောင်ခြည် နွေးနွေးလေး
ပီးတော့ အဖြူရောင် အခန်းလေး နေရောင်တေနဲ့
အပြိုင် တောက်ပစွာ ပြုံးရီရင်း ရီမောနေတဲ့သူမ
ကလေးတစ်ယောက်လို ဖြူစင်လွန်းတယ် ဂျီယွန်း
ကိုကို ဂျီယွန်းကို သိပ်ချစ်တယ်
ရုတ်တရက် ငြိမ်ကျသွားတဲ့ ထိုကလေးငယ်လေး
ရီမောနေရင်း မျက်နှာတစ်လျောက် အကြောင်းပြချက်မရှိ စီးကျလာတဲ့သွေးတွေ

ဂျီယွန်း ဂျီယွန်း သတိထားပါအုံး
သူ ဂျီယွန်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားရင်း အော်ဟစ်နေမိသည် ပီးတော့ ရင်ခွင်ထဲက သူမကို မျက်ရည်စတို့နဲ့
ငုံ့ကြည့်မိတော့ အေးစက်စက်အပြုံးနဲ့ သိပ်ကို မုန်းတဲ့ သူ

ဟင် Park Jimin
သူမျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်မိတော့ မျက်နှာပေါ် ကျရောက်နေတဲ့နေရောင် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူရင်း
ထိုအိမ်မက်ကြောင့် သက်ပြင်းတခုကို ချမိသည်

" မောင်"
အခန်းထဲကို ၀င်လာတဲ့သူ

ဒါဆို အားလုံးကအမှန်ပေါ့ ကျတော် အဲ့ဒီ
နတ်ဆိုးနဲ့ လပ်ထပ်ခဲ့တာတေက ကျေးဇူးပြုပြီး ဒါက အိမ်မက်ဆိုးတခုပါလို့ ပြောပေးကြပါ

မောင်
သူ့မျက်နှာ‌ကို ခပ်ဖွဖွ ထိလိုက်တဲ့ Jimin ရဲ့ လက်တစုံ ကြောင့် သူ့အတွေးတို့ ရပ်တန့်သွားကာ
လက်ကို ပုတ်ထုတ်မိသည်
Jimin ဆိုတဲ့ ထိုကောင်လေးကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အေးစက်စက် အပြုံး

" မင်း ငါ့အခန်းထဲကို ဘာလာလုပ်တာလဲ"
ထယ်ယောင်း သူ့ကို မျက်နှာလွှဲကာ

" မောင် အရမ်း ပင်ပန်းလို့တူတယ် မျက်နှာလေး ချောင်သွားတယ် ရေချိုးတော့လေ
ကိုယ် မနက်စာ စားဖို့စောင့်နေမယ် "
ဘယ်တော့ မှ အခြားသူတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်ကို ဂရုမစိုက်တဲ့သူ
..........

သူ ထမင်းစားခန်းလေးထဲဆင်းလာတော့ သူ့ကို
အေးစက်စက် အပြုံးနဲ့ကြိုဆိုနေတဲ့သူ
ထယ်ယောင်း ‌ခပ်တည်တည်သာ ဘေးက ခုံမှာ ၀င်ထိုင်ရင်း
မစ္စဟန် ဆိုသူက စားစရာ အချို့ကို ချပေးသည်

Park Jimin မျက်မှောင် ကျုတ်လိုက်မိသည်
"မစ္စတာကန် !" သူ အော်ခေါ်လိုက်တော့ မစ္စဟန်ရော ထယ်ယောင်းပါ သူ့ ကိုကြည့်လိုက်သည်