baterist/ bakudeku

2.0

vote vermeyi unutmayin tesekkurler 💞

Izuku yavaş adımlarla hastane koridorunda yürüyordu. Yaptığı şeyin ortaya çıkmasından dolayı yaşadığı utanç ve olayların buraya kadar sürüklenmesine neden olduğu için hissettiği pişmanlık onu oldukça germiști. Katsuki'nin arkadaşından öğrendiği oda numarasını görünce oraya doğru adımladı ve kapıyı tıklattı.

"Aptal Kirishima sal beni mal mısın iyiyim dedim ya kafamı dinlemek istiyorum ."

Izuku sadece kafası gözükecek şekilde içeriye doğru baktı.

"Şey pardon ben gelmiştim."

Katsuki gördüğü çocukla hızlıca saçma sapan olan yatış pozisyonunu değiştirdi ve oturur bir hale geldi.

" Hosgeldin. Kekle beni öldüremediğin için yarım bıraktığın işi bitirmeye geldin sanırım.

Izuku tamamen odaya girdi ve panikle ellerini sallamaya başladı.

" Hayır, saçmalama. Asla öyle bir şey yapmam. Hem sen bana yalan söylemedin mi? Oh iyi olmuş. "

Katsuki karşısındaki elleri belinde ona kızgın kızgın bakan bakışlara gülmeden edemedi.

"Ne gülüyorsun be hasta yatağında olan ben miyim? Ayrıca sen ne hakla bana yalan söylersin söyle çabuk. O baterinin şeylerini sana şey yapayım da gör."

Katsuki alaylı bir şekilde güldü.

"Neyi ney yapacaksın? Ayrıca beni zehirlemeye çalışmışsın seni polise şikayet edersem ne olur haberin var mı senin?"

"Demek gerçekti. Gerçekten yapacaksın ha?"

İzuku yüzü düşmüş bir şekilde arkasında duran koltuğa oturdu.

"Neyi gerçekten yapacakmıșım?"

"Beni gerçekten sefil bir hale getirip, polise şikayet edip paranla ömrümün hapishanede geçmesini sağlayacaksın değil mi?"

Katsuki karşısındanin dedikleriyle dehşete düşmüş bir şekilde ona baktı ve ardından kocaman bir kahkaha attı.

"Sen gerçekten klavye delikanlısısın. Tanrım, neden böyle bir şey yapayım? Ayrıca evet kabul ediyorum sana yalan söyledim ve ben de biraz hak etmiş olabilirim."

"Tabi ki hak ettin. Yine de üzgünüm. Düşüncesiz davrandığımı kabul ediyorum."

"Öyle davrandın tabi. Bundan sonra normal komşu ilişkilerimiz olsun."

İzuku, Katsuki'nin dediği şeyle tek kaşını kaldırdı.

"Eğer bunun altından bir şey çıkarsa sizi zehirlemekten şüphe etmem. Haberiniz olsun."

"Ooo bilmez miyim? Şimdi dinleneceğim ziyaretiniz için teşekkür ederim."

"Geçmiş olsun tekrardan iyi günler."

Izuku yerinden kalktı ve kapıya doğru ilerledi.

İzuku çıkar çıkmaz Katsuki elini kalbine götürmüş sakinleşmeye çalışıyordu. Harbiden ilk. görüşte aşk varmış, diye düşünmeden duramıyordu.

Izuku odadan çıkıp kapıyı kapatınca derin bir nefes aldı ve durakladı. O sırada tam da ona doğru elinde kahvelerle gelen çocukla göz göze geldi.

"Oh sen Izukusun değil mi? Seninle mesajlaşmıș olmam lazım telefonda."

"Um evet Kirishima sensin değil mi?"

"Evet benim tanıştığımıza memnun oldum."

Kirishima'nın sıcak gülümsemesine karşı Izuku kahvelere dikkat ederek aniden Kirishima'nın koluna tutundu.

"Kirishima-kun çabuk söyle. Yapmaz değil mi? Yaparsa hayatım kayar. Hiç emin olamadım. Yapabilir gibi duruyor. Gerçekten beni korursun değil mi? Ben hapse gire-"

Kirishima karşısında motora bağlayan çocuğa kahkaha attı.

"Hey ciddi misin? Tabiki de yapmaz Katsuki öyle bir şey. Ayrıca olsaydı gerçekten seni korurum."

"Of cidden rahatladım. Kirishima sakıncası yoksa numaranı alabilir miyim?"

"Tabi ki. Katsukiyle bir sorun yaşarsan bana mesaj atabilirsin."

"Teşekkür ederim. Şimdi gitsem iyi olacak seni tutmayayım."

"Tamamdır görüşmek üzere."

İzuku ilerledi ve hastaneden dışarı çıktı. Gerginlikle nefes aldı. Şimdiden itibaren üst komşusuna ekstra dikkat etse iyi olacaktı.

ARKADASLARRR 😭😭😭😭 ozur dilerim bolum cok gecikti biliyorum ama okuldan vakit bulamadim gercekten 💔💔💔 normalde metroda bolum yazmayi planliyordum ama sabah uykusuzluktan donuste de yorgunluktan oluyorum 😐😐😐kisa oldu biliyorum ama duzyaziyi cok uzatmak istemedim texting cogunluklu devam etmeyi planliyorum

siz neler yapiyorsunuz okulunuz nasil gidiyor😃