0.9

1.7K 268 104
                                    

salak komsu : sigara kullerinin
yedigin abur cuburlarin coplerinin
citledigin cekirdegin kabuklarinin
benim balkonumda ne isi var?

daire 18 : bir fikrim yok

salak komsu : ne
demek
yok
adami
hasta
etme

daire 18: yuruyerek gitmisler demek ki aq
gezmek istedilerse ben ne yapabilirim

salak komsu : bu oyunu
hic adil oynamiyorsun
ama ben bu oyunu
bozarim
hem de cok fena

daire 18 : aynen canim sana da tatli  ruyalar

salak komsu :  evde misin

daire 18: sanane

salak komsu :  goruruz simdi|
goruru|

.............

Izuku giydiği bina terliğini şak şak sinirle yere vurarak merdivenleri çıkıyordu. Elindeki kocaman poşette balkonundan topladığı çöpler vardı.  Şimdilik planı gidip bunları komșusunun başından aşağı dökmekti ama komșusunun tavrına göre ona uçan tekme bile atabilme ihtimali vardı.

Üst kata çıkar çıkmaz kapıya yumruklarını indirmeye başladı.

" AÇ KAPIYI ULAN GINA GELDİ GINAAAA!"

Katsuki bu sese sebep olan şeye o kadar sinirlenmişti ki küfrederek kapıya doğru gitti ve karşısında bir kac gün önce gördüğü ve hala etkisinden çıkamadığı yeşil saçlı çocuğu görünce şaşırdı. Izuku ise beklediğinden farklı biri çıkınca ve bu çocuğun ev sahibinin arkadașı olduğunu söylediğini hatırladığında bağırmasından dolayı hafifçe utançtan kızardı.

"Pardon?"

"Ahh üzgünüm. Hatırladığım kadarıyla burası arkadaşınızın eviydi değil mi?"

Katsuki panikle onaylayan bir ses çıkardı.

"Acaba evdeyse çağırabilir miydiniz?"

"Șuan kendisi evde değil ne için sormuştunuz?"

"Ben alt katta oturuyorum da bu poşettekiler ona ait olduğu için vermeye gelmiştim."

Katsuki şokla gözlerini kırpıştırdı. ALT KOMŞUSU BU ÇOCUK MUYDU? Aniden beyni çalışmayı durdurmuştu sanki. Eğer alt komşusunun bu çocuk olduğunu bilseydi çöp atmak yerine gül yaprakları falan atardı.

" Şey pardon dalıp gittiniz de? "

" Ah ben alayım o poşeti ona veririm teşekkürler."

İzuku tatlı bir şekilde gülümsedi.

"Teşekkür ederim. Geldiği zaman ona benim evime de uğramasını söylerseniz sevinirim."

"Peki peki söylerim."

"İyi günler."

Izuku hızla arkasını döndü. Geçen gördüğü yakışıklı çocuğu gördüğü için sevinmişti, sonuçta güzele bakmak sevaptı. Öte yandan sinrini çıkaramadığı için hüsrana uğramıştı.

Katsuki ise hala kapıda dikiliyor, algılamaya çalışıyordu. Elinde kendi attığı çöplerden oluşan poşetle kapıyı kapattı. O kadar dalgındı ki poşeti sımsıkı tutarak koltuğa oturdu. Diğer eli ise kalbindeydi. 

"Sikeyim. Bundan sonra alt komşuma düzgün davranmazsam benim adım da Katsuki değil."


Herkes demek yazar yb nerede ama kimse dememek yazar nasılsın 😐😐

baterist/ bakudekuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin