baterist/ bakudeku

1.2

"Kahretsin ya. Kesin bu işten bir bokluk çıkacak."

" Kes sesini de aşağı inip özür dile köpek."

"Katsuki var ya şerefsizsin sen."

"Ne dedin duyamadım???"

"Bir şey demedim gidiyorum of."

Katsuki sırıtarak kapının önünde duran Denki'yi aşağı kata gönderdi. Şimdi burada kapı açık bir şekilde olanları dinleyecekti.

Denki aşağı kata indi. Katsuki'nin lafına asla ama asla güvenmediği için adamın minnoş biri çıkacağından şüpheliydi. Gergince kapıyı tıklattı. Bir kaç saniye sonra kapı açıldı.

Denki derin bir nefes verdi. Katsuki haklıymış, diye düşündü. Açıkçası önündeki çocuğun ona bir şey yapabilme ihtimali sıfır falandı. Ayrıca Katsuki'nin çocuğa neden abayı yaktığını da şimdiden anlamıştı.

"Öyle bakmaya devam mı edeceksiniz?"

Denki elini ensesine attı ve mahcup bir ifadeye büründü.

"Doğru dediniz pardon. Ben üst komşunuz sizden özür dilemeye geldim."

Izuku aniden kaşlarını çattı. İşte şimdi korkutucu duruyordu. Damarlarından akan siniri hissedebiliyordu.

"DEMEK O PİSLİK SENDİN!"

"Pislik demesek?"

"NE DEMEK DEMESEK?? KAÇ DEFA UYARDIM SİZİ!"

Denki tam ağzını açıp kendini (Katsuki'yi) savunmaya başlayacaktı ki arkasından gelen sesle oraya döndü.

"Izuku ne oluyor, ne bu ses?"

"Shinsou üst komşummuș kendisi. Onca şeyden sonra özür dilemeye gelmiş." Izuku bunları dedikten sonra dudaklarını büzüp aşağı doğru baktı.

"Demek o sendin ha! IZUKUMU RAHATSIZ EDEN SENDIN!"

Denki ise karşında gördüğü mor saçlı çocukla afallamıștı. Şuan eğer canı tehlikede olmasaydı biri ultra tatlı diğeri de süper müper yakışıklı olan çocukların yanında olduğu için kendisinin cennette olduğunu falan düşünürdü.

" Ah efendim ben de tam bunun için özür diliyordum."

"SENCE SADECE BİR ÖZÜR YETER MI HAAAA???"

İzuku öne atıldı.

"Shinsou sakinleş ben halledeceğim. Zaten tam gününü göstermek üzereydim."

"N-ne günümü göstermek mi napacaksınız bana?"

"Izuku hayır buna izin veremem. Sen kardeşim gibisin. Senin ellerini kirletmene izin veremem. Onun gününü ben gösteririm."

"Shinsou ne el kirletmesi-"

Izuku'nun lafı, Shinsou'nun aniden Denki'ye yumruk atmasıyla yarım kaldı ve Izuku ağzından küçük bir çığlık kaçırdı. Izuku'bun çığlık attığını duyan ve başından beri her şeyi dinleyen Katsuki hızla aşağı indi.

"SHINSOU NAPIYORSUN DELİRDİN Mİ?"

"Gününü gösterdim işte?"

"LAAAN DENKİ NİYE YERDESİN?"

Izuku ve Shinsou bir anda Katsuki ve Denki'ye döndüler.

"Katsuki senin-"

"Hop hop ağır ol koçum. İzuku'nun yanında böyle konuşmaya nasıl cüret edersin?"

"Shinsou abartma ve çabuk içeri gir."

"Ama Izu-"

"Shinsou lütfen."

Shinsou yavaşça kapısını kapatıp içeri girdi ama hala kapı deliğinden gözlem yapıyordu. Tetikte olması lazımdı.

Izuku yavaşça eğildi.

"Özür dilerim. Bundan bahsetmemiștim. Abim fazla korumacı olduğu için oldu. Üzgünüm." (shinsouya abim diyor çünkü fazla yakinlar ve birbirlerini kardes gibi görüyorlar)

" Sorun değil. " Katsuki mırıldandı. Kahkaha atmamak için zor duruyordu.

" Lütfen evime gelin. Her ne kadar sizden hoşlanmasam da yaranıza sebep olan benim. Yardımcı olayım."

Yerde oturan Denki tam ellerini sallayıp reddecekti ki Katsuki birden atıldı.

" Ah zavallı arkadașımmmmm. Gel bak ne kadar iyilik sever bir alt komşun var, yarana da bakacak. "

Katsuki çaktırmadan Denki'nin kolunu sıkarak onu Izuku'nun dairesine doğru yönlendirdi. Denki ise Katsuki'ye kaș göz yapmakla meşguldü ama Katsuki hiçbirini takmıyordu.

Izuku içeri girip arkalarından kapıyı kapattı.

" Lütfen bu taraftan gelin. "

Katsuki ve Denki salona girdiler ve koltuğa oturdular. Izuku ise ilk yardım çantasını almaya içeri gitmişti. Bu sırada Katsuki her yeri inceliyor, ev dizaynının çocuğa tam olarak uyduğunu düşünüyordu.

"Geldim. Temizlerken biraz acıyabilir üzgünüm. Bu arada hala ismimi söylemedim. Ben Izuku Midoriya."

Katsuki hızla bu ismi daha sonra sosyal medyada aramak  üzere aklına kazıdı.

"Ben Katsuki Bakugou bu da arkadaşım Kaminari Denki."

Denki sessiz kalmayı tercih ediyordu çünkü Katsuki'nin bakışları bile bir şey diyip berbat edersen seni öldürürüm diyordu.

"Bitti. Tekrardan üzgünüm. Umarım bundan sonra komşular olarak daha iyi anlaşırız. Ayrıca çok ciddiyim lütfen o salak davulu gece gece çalmayın."

Denki bir an önce bu durumdan kurtulmak istediği için hızlıca ayağa kalktı ve Katsuki'yi çekiştirdi.

"Haklısınız üzgünüm. Açıkçası dersimi aldığımı düşünüyorum." Hafifçe sırıttı ama acıyan gözü yüzünden çok komik duruyordu.

"Iyi günler."

"Iyi günler tekrardan kusura bakmayın."

Izuku onları uğurlarken Katsuki'nin aklında olan tek şey daha fazla ses yapıp Izuku'yu sinirlendirip Denki'ye acı çektirme düşüncesiydi.

Șimdiden çocukla dalga geçme planları kuruyor, kafasının içinde kahkahalar atıyordu.

Görünüşe göre çok eğlenecekti.

duz yazi yazmayacagim diyip duz yazi yazmam 

neyse bi vote verirsiniz artik