सगळे होत होते पण अजून काही मला कविता मॅडमना झवायचा चान्स मिळाला नव्हता. त्यांनी नाही म्हटले नव्हते पण तो चान्स कधी देणार ते पण सांगितले नव्हते... तेव्हा मीच काहितरी युक्ती काढून तो चान्स मारायचा विचार करत होतो... तेव्हा खूप विचार केल्यानंतर मी काहितरी ठरवले. त्याप्रमाणे एकदा आम्ही असेच एकांतात बसलो होतो व मी त्यांचे चुंबन घेत त्यांना दाबत होतो... तेव्हा मी त्यांना लाडाने म्हणालो,
"मॅडम... तुम्हाला झवायची माझी इच्छा तुम्ही अजून पुर्ण केली नाही...."
"अरे काय करू मी?... आपल्याला पाहिजे तसा एकांत मिळत पण नाही..." त्यांनी दिलगिरीत म्हटले.
"आता अजून किती बघायची?... त्यापेक्षा मिळतोय त्या एकांताचा फायदा घ्यायचा... कमीत कमी मला तुम्हाला पुर्ण नग्न बघायची इच्छा तरी पुर्ण करा..." मी लाडाने म्हटले.
"अरे पण कसे शक्य आहे ते? आपल्या वेळ कितीसा मिळतो??" त्यांनी विषन्नपणे म्हटले.
"जो काही वेळ मिळतो त्यात तुम्ही नग्न व्हा... आणि मला तुम्हाला एकदा डोळे भरून बघू द्या..." मी जोर देत म्हणालो.
"अरे पण कसे शक्य आहे ते?... साडी काढायची, परकर-ब्लाऊज काढायचा... झालेच तर ब्रा-पॅन्टी काढायची... इतके सगळे काढून पुन्हा घाई गडबडीत घालायचे म्हणजे प्रॉब्लेम आहे रे..." त्यांनी अडचण सांगितली.
"मग तुम्ही एक दिवस ड्रेस घालून या... ड्रेस काढायला घालायला वेळ नाही लागत..." मी युक्ती सांगितली...
"अरे पण..." कविता मॅडम काहितरी बोलायला गेल्या पण मी त्यांना थांबवले...
"आता पण नाही आणि बीन नाही... तुम्ही आता मला जास्त तरसवू नका... एक दिवस ड्रेस घालून या..." मी ठामपणे त्यांना सांगितले.
त्यावर कविता मॅडम विचार करायला लागल्या आणि शेवटी त्यांनी ते मान्य केले... मला खूप आनंद झाला! त्यांना नग्न बघण्याच्या बहाण्याने नागडे करायचे आणि कसेतरी त्यांना उत्तेजीत करून त्यांना झवायला भाग पाडायचे असे माझे प्लानींग होते... त्याप्रमाणे पुढील आठवड्यात जेव्हा साहेब बाहेरगावी साईटवर जाणार होते त्या दिवशी कविता मॅडमनी ड्रेस घालून यायचे असे ठरले! मी चातकासारखी त्या दिवसाची वाट बघू लागलो... शेवटी तो दिवस उगवला आणि मी आनंदाने ऑफीसला जायला निघालो... कविता मॅडमना झवायला मिळणार ह्या आनंदात मी लंडावरचे सगळे केस काढून साफसफाई केली होती.. त्या दिवशी जरा जास्तच बॉडी स्प्रे मारून मी एकदम फ्रेश मूडमध्ये होतो...
YOU ARE READING
कविता मॅडम...
Poetryस्त्री म्हणजे एक झुळूक अंगावरून जाते अमाप सुख देवून जाते ... पण धरून ठेवता येत नाही...