कविता मॅडम...

कविता मॅडम... भाग ५

मी निश्चय केला आणि ह्याचा फायदा घ्यायचे ठरवले. पुढच्या वेळी कविता मॅडम ’तश्या’ उभ्या राहिल्या होत्या आणि मी ’नकळत’ हात लांब केला. सहाजीकच त्यांच्या छातीच्या उभाराला माझ्या हाताचा स्पर्श झाला. मग मी सरळ बसून त्यांच्या डोळ्याला डोळा भिडवून म्हटले,

"मॅडम!!.... कितीवेळा तुमच्या छातीला माझा हात चूकून लागतो.... तुम्ही अश्या का उभ्या रहाता??"
"अरे पण तुझा हात चुकून लागतो ना??"

"हो! पण तुम्हीच कधीतरी म्हणाल... की मी मुद्दाम हात लावतो..."
"मी म्हणाले का तसे?.... मी काही तक्रार केली का??" मॅडमने मिश्कीलपणे म्हटले.
"नाही केली.... पण मला हे बर वाटत नाही...." मी उगाचच ’संत’पणाचा आव आणत म्हटले.
"अरेरेरे रे!!... असा बोलतोयस जणू काही तुला खूपच वाईट वाटते त्याने.... मनातून उकळ्या फूटत असतील... माझ्या उभारांचा स्पर्श मिळतो म्हणून..."
"बघितलत! बघितलत!!.... बोललात ना शेवटी??... मला ’मजा वाटते’ असे वाटलेच ना तुम्हाला??"
"अरे पण मला जरी असे वाटले तरी त्याने तुझे काय नुकसान होतेय? मी तुला दोष दिला का??" मॅडमने चावटपणे मला पुन्हा विचारले.
"म्हणजे ’ह्याचा’ अर्थ मी असा घ्यायचा का की तुम्हाला माझ्या हाताचा स्पर्श झाल्यावर ’मजा’ वाटते??" मी बेधडकपणे त्यांना विचारले.
"ते तू काहीही समज..." कविता मॅडम ’सुचकपणे’ बोलल्या आणि हसायला लागल्या.
"हो ना... मग मी ’तेच’ समजतो.... आणि तुम्हाला जशी ’मजा’ वाटते तशी मलाही ’मजा’ वाटते.... तुमच्या छातीचा स्पर्श झाला की... तेव्हा आता... मी मुद्दामच तुमच्या छातीला हात लावतो....." असे म्हणत मी हसत उठलो....
"सागर... जास्त नालायकपणा करू नकोस.... माझ्या अंगाला हात लावू नकोस..... मी मार देईन हां..... सागर!!!"

असे बोलत कविता मॅडम इकडे तिकडे पळत स्वत:चा बचाव करू लागल्या आणि मी हात पसरवून उगाचच ’व्हिलन’ सारखे हसत त्यांना पकडायला जावू लागलो. मॅडम ड्राफ्टींग सेक्शनच्या बाहेर पळाल्या आणि मी त्यांच्या मागे गेलो. त्या बॉसच्या केबीनमध्ये गेल्या आणि दरवाजा लावू लागल्या पण मी पटकन दरवाजा ढकलला आणि आत शिरलो. त्यांनी मला बाजूला ढकलले आणि त्या बाहेर पळाल्या आणि मी त्यांच्या मागे.... त्या मला ’हात लावू नकोस’ म्हणून धमकावत होत्या आणि मी ’लावणार’ म्हणून बोलत होतो. शेवटी रिसेप्शन एरीयात त्या वैतागून उभ्या राहिल्या आणि निश्चयाने म्हणाल्या,