Her dream

H1

Het was een mooie herfst dag. Elysia liep door het bos van het kasteel. Ze droeg een mand bij zich waar ze bladeren in verzamelde. Ze rook de heerlijke herfst geuren en genoot van het landschap. Ze kwam aan de rand van het bos terecht, ze liep richting een weiland toe waar wat koeien en paarden stonden te grazen. Ze legde haar armen op het hek en zette het mandje neer. Zo bleef ze een tijdje staan, genietend van het uitzicht.

'En hoe was uw wandeling prinses?' Vroeg een van de bediendes.
'Het was heel mooi' Zei Elysia.
'Mooi prinses.' Zei de bediende. Elysia liep door naar haar kamer. Ze zette mandje met de bladeren op een kast en pakte lijm en een draad met lichtjes . Ze lijmde de bladeren aan de draad met lichtjes en hing het op aan haar raam. Toen ze naar buiten keek zag ze een jongen, met een verbaasde blik keek ze naar de jongen. Toen ze door had wie het was haastte ze zich naar beneden.

'Kale wat doe je hier?'
'Ik moet je spreken.' Kale pakte Elysia vast en trok haar mee richting de rivier die langs het kasteel loopt.
'Ik heb een manier gevonden hoe ik jouw droom kan waar maken.' Elysia's ogen werden groot.
'E-echt?'
'Ja, je droom word eindelijk waar!'
'Ik kan het niet geloven, maar hoe? Iedereen weet dat je als prinses niet het leger in mag.'
'Ik heb kennissen die alles gaan regelen. Je haar wordt anders, kleding en jij mag zelf een nieuwe naam bedenken!' 
'Moet mijn naam ook veranderd worden?' 
'Tuurlijk! Ik ken geen andere Elysia's  en waarschijnlijk word je straks wel als vermist aangegeven.'
'Maar dat wil ik mijn ouders niet aandoen!'
'Je kunt altijd nee zeggen.'
'Ik denk er nog even over na.'
'Is goed, over 3 dagen kom ik weer terug en dan wil ik een antwoord.' Kale en Elysia babbelde nog even door en daarna vertrok hij weer.

Elysia's hoofd zat vol met gedachtes, wil ze nou wel of niet gaan? Aan de ene kant wilt ze heel graag haar droom vervullen, maar haar ouders zullen dan zeer ongerust zijn als opeens hun dochter weg is. Zo zat ze 2 dagen lang na te denken. Tot dat ze een perfecte plan had. Ze kon niet wachten tot Kale weer kwam.

De derde dag was aangebroken en Elysia staarde naar buiten, hopend dat Kale kwam. Er kwam een bediende binnen.
'Prinses, het middag eten staat voor u klaar.' Was het al zo laat? Dacht Elysia. Ze liep weg bij haar slaapkamer raam en volgde de bediende naar de eetzaal. Daar zaten haar ouders al aan de eettafel.
'Dag lieve schat.' Zei haar vader. 'Kom gezellig met ons eten.' Elysia naam plaats aan de eettafel een keek wat bedroefd.
'Is er wat liefje?' Vroeg haar moeder.
'Oh nee niks, ik wacht gewoon op een vriend, maar hij is er nog niet.' 
'Kale?' 
'Ja.'
'Hij komt vast nog wel schat.'
Na het eten is Kale er nog steeds niet. Elysia maakt zich ongerust, hij zei toch echt dat hij over 3 dagen kwam en meestal is hij er nog voor het middag eten. Elysia ging naar buiten en checkte alle mogelijke plekken op het kasteelgebied waar hij zou kunnen zijn, maar hij was nergens te bekennen. Het begon al te schemeren. Elysia ging op een bankje zitten vlakbij het bos. Plotseling hoorde ze voetstappen. Ze keek om zich heen, maar zag niemand.
'Wie is daar?' Riep ze. Geen antwoord.
'Kom te voorschijn!' Omdat Elysia de prinses is draagt ze altijd een zwaard bij zich, ze gebruikt hem liever niet, maar nu pakte ze hem voorzichtig te voorschijn.
'Ik ben gewapend!' Riep ze.
Plotseling dook er een wolf te voorschijn en niet veel later Kale. Elysia schrok en in een reflex maakte ze een beweging met haar zwaard, waardoor Kale viel. Hij was gelukkig niet geraakt. Daarna stopte ze snel haar zwaard weg.
'Je bent er eindelijk!' Kale stond op en zijn wolf stond naast hem
'Ja, ik wou Meadow meenemen, maar halverwege luisterde ze niet en ging ze haar eigen gang en daardoor kwamen we helemaal verkeerd uit.'
'Oh, nou je bent er gelukkig.'
'En heb je al een keuze gemaakt?'
'Ja, ik heb een hele plan gemaakt, ik ga mee en ik ga in training bij het leger met mijn vermomming en als ik goed genoeg getraind heb, dan laat ik zien wie ik echt ben, ik hoop dan dat mijn ouders begrijpen wat mijn droom is en zo lukt het me misschien om toch in het leger te blijven!'
'Geniaal idee!'
'Heb je al een nieuwe naam voor jezelf?'
'Skylar.'
'Nice!'
Kale pakte Elysia's handen vast en zei : 'Onze droom wordt eindelijk waar Elysia, we gaan ons inzetten voor ons land!'
'Ja, dat doen we!'