Chased By The Chain

C.H.A.P.T.E.R 9

Mom and Dad was already there when I get home. Kakauwi pa lang nila mula sa Switzerland para sa isang business deal. They stayed there for almost three weeks, kaya naabutan ko silang nagyayakapan nina Sheenie, tss. Nasa may pintuan lang ako habang nakahalukipkip na pinapanood sila.

"I miss you Mom and Dad!" Sabi ni Sheenie habang nakangiti.

"We miss you too honey." Mom said and hug Sheenie again.

What a sweet family.

"Oh, you're here Florentine." Dad noticed me.

Napaayos naman ako ng tayo.

"Florentine! I miss you! Come here, and let me hug you." Mom smiled.

Tss.

Niyakap ako ni Mom at si Daddy naman ay nakatingin lang samin, emotionless. Tss? Kanina ngiting ngiti kay Sheenie tapos sakin? Nevermind.

"Didn't you miss me?" Mom asked me while still hugging me.

"I miss you Mom." Ani ko at niyakap din siya.

"I have pasalubong for you." Nakangiting ani ni mom habang niyaya ako na pumunta sa sala para ibigay sakin ang pasalubong niya.

"Thanks Mom but I'm tired, I want to rest... And Dad seems like he can't stand seeing me bonding with you." Binulong ko na lang ang huling linyang sinabi ko.

Mom's smile faded. Napailing na lang si Dad.

"Oh? O-okay darling, just rest." Mom said, she look disappointed but she just smile at me.

I missed them, I admit. Pero hindi ko pwedeng ipakita na uhaw na uhaw parin ako sa atensyon nila. Nakakasawa na, na ginagawa nila akong sunud-sunuran at kawawa sa tuwing nakikita nila na naghahabol parin ako sa kanila. Yes, they are my parents but they didn't even treat me as their daughter especially my Dad. I am the black sheep of this family, and Sheenie is the white sheep, and it's all started when the accident happen to us that change our lives.

"I'm Sorry Mom." Hindi ko lang kayang makita na napipilitan lang si Dad na makasama ako. It's hurting me even if i didn't want to feel this way.

Akala ko kasi okay na, okay na sakin na hindi ako pansinin ni Dad. Akala ko maayos na sakin na palaging disappointment ang nakikita ko sa mga mata niya sa tuwing nakatingin siya sakin. Pero kahit anong pigil ko, masakit parin palang makita na disappointed sayo ang magulang mo. Ang sariling ama mo.

Hindi ko na hinintay ang sagot ni Mom dahil naglakad na agad ako papunta sa kwarto ko.

Pagkapasok ko sa kwarto ko ay napa buntong hininga na lang ako at napasalampak sa kama.

I miss the old times. I miss Dad, I miss his hug, his smiles, his advices, I miss our bonding. I used to be close to Dad before. Mas close pa nga kami ni Dad kesa kay Mom but it turned the other way around now. Kung hindi lang sana nangyari ang aksidenteng yun, hindi sana kami magkakaganito, sana sobrang saya at sobrang close pa namin hanggang ngayon. Pero nawala na ang lahat, nawala na parang bula.

At pinagsisihan ko ang lahat ng yun.

Naaalala ko pa ang mga eksaktong nangyari ten years ago.