Teyze Serisi 1- TEYZE! (Düzenleniyor)

T4- Küçük bir serüven.

Yeni bölümle karşınızdayım. Uzun süredir yokum, evet. Bu yüzden 2 bölümü belli saat aralıklarıyla yayınlayacağım. Ard arda yani. Beklettiğim için özür dilerim, medyada tüm karakterler var. İyi okumalar. Sizi seviyorum :*

--

"Burası mı?" dedi Barut 408 numaralı odanın önünde dikilerek. Ben engelli sandalyesinde oturuyordum, malum, ayağım... Beni süren de Barut'tu. Çok ısrar etmiştim kendim sürmek için ama hayvanlığından ödün vermeden reddetmişti bunu. Cidden ben bu çocuğa mı platonik olmuştum? Kendime acıyorum, Allah'tan artık platonik değilim.

"Evet," diye mırıldandım. "Sen git artık... Bizimkiler uyanmıştır şimdi."

"Emin misin?" dedi merakla. Benimle uğraşmaktan terlemişti yavrucak.

"Eminim," dedim başımı sallayarak. "Tamam o zaman... Sonra görüşürüz," diyerek arkasını döndü. "Görüşürüz," diye bağırdım arkasından. O çoktan uzaklaşmıştı bile. Öff, olanları Beren'e nasıl anlatacaktım? Car car bağıracaktı şimdi, tüm hastaneye duyuracaktı. Şaşırdığında bağırma huyu vardı da...

"Her neyse," diye fısıldayarak kapı kolunu açtım. Kapı yavaşça açıldı... Herkesin bakışları bana dönmüştü. Aa, ne bakıyorlar bunlar ışık görmüş tavşan gibi?

Tekerlekleri hareket ettirerek içeri girdim. Beren'in ağzı açılmıştı, "Kapat ağzını, sinek kaçacak."

"Beste? Ne bu halin kuzum?"

Bakışlarımı ablama döndürdüm. Aa, uyanmıştı! "Beni bırak da, yüzünü gören cennetlik ablacım. Aaa, olmaz ki böyle!" Şirin şirin gülümsedi ablam. Çocukluğumdan beri onunla çok iyi anlaşırdım, kavgalarımız da eksik olmazdı tabi. "Ne yapayım kız? Götümden ter aktı kızımı doğurana kadar."

Ablamın terbiyesinde son nokta! Flaş flaş flaş! Eniştem çaktırmadan gülmeye başladı. Beren de öyle. Şaka maka bir yana eniştemle ablamı çok yakıştırırdım. Oğlan yakışıklı, kız güzel. Hiç ablama çekmemişim, şaka be. Mal olmasam güzel kızım aslında.

"Bir de kolay falan diyordun, oh olsun Bahar hanım!"

Ben de gülmeye başladım. "Hakan, söylesene, kızımızı getirsinler. Sevmeye doyamadım."

Ablamın yerinde olsam ben de sevmeye doyamazdım. Ne de tatlış bir bebek. "Tamam aşkım, bakayım ben." Beren'le ben kusuyor gibi yaptık. Aşkım ne ya? Vıcık vıcık! Şunların şöyle sevgi sözcükleri kullanmaları beni deli ediyordu.

"İğrençsiniz!"

"Zevzekler!"

"Susun be, koca benim dil benim!"

Ablam da benim gibi çatlaktı, evet. "Size ne bizim aşkımızdan, he, size ne?" Tabi, eniştem de öyle. "Tamam ya ne dedik Allah Allah!"