The Devirginizer's Lady (COMPLETED) (TDL SERIES #1)

Chapter 22

                   

Chapter Twenty Two

"But Why..?"

Gumising ako sa sinag ng araw sa mga bintana. Kinurap kurap ko ang mga mata ko. Umaga na. Huminga ako ng malalim nang naramdaman ng aking balat ang malaki at malambot na kama ni Eleven na hinihigaan ko. Kinagat ko ang aking labi nang naalala ko ang mga nangyari kagabi. Damn! Just by recalling it, namumula parin ang mga pisngi ko! Totoo ba talaga ang lahat ng 'yon?

I cried, I confessed, we kissed, and I slept in his apartment. Not to mention... we almost did it in this very bed! Ginulo ko ang buhok ko at tinago ko ang mukha ko gamit ang isang unan dahil sa sobrang kahihiyan!

"Gising ka na pala." nanlaki ang mga mata ko nang pumasok si Eleven sa kwarto. Nakangiti siya at naglakad patungo sakin na may hawak na mga damit. Magulo ang kanyang buhok at pareho lang ang kanyang suot na damit mula kagabi. Baliw ako kung hindi ko sasabihing sobra niyang gwapo kahit anong hitsura niya sa umaga.

"Slept well?" Tanong niya, umupo siya sa kama kaya bumangon ako at napaupo din ako kaagad.

"Oo.." tumango ako. But I can't even look at his face! Hindi ako sanay na ganito. Hindi ako sanay na bawat araw ay lalong tumitindi ang damdamin ko para sa kanya.

"Heto mga damit mo. They're dry now. Pwede mo na yang suotin. And I cooked us some breakfast. You gotta eat first before I take you home."

Kumabog lalo ang puso ko dahil sa kanyang sinabi. "A-Anong sasabihin ko kina Kuya?"

How in the world am I going to explain to my brothers that I spent the whole night at Eleven's apartment? Well, it's not like I really did sleep with him in that sense. Dun kaya siya natulog sa sofa kagabi! Pero... it's still almost happened! My brothers are still going to kill Eleven if they found out the truth!

"Ako na ang bahala kina Jahziel. Alright? Don't worry." Kalmadong sinabi ni Eleven at isiningit niya ang aking buhok sa likod ng aking tenga. "You always look beautiful in the morning, Athalia."

Naramdaman ko na naman ang panginginit ng mga pisngi ko dahil sa kanyang sinabi. If he flatters me like this all day, I swear I'm gonna turn into a tomato! Tumawa ng bahagya si Eleven dahil sa naging expression ng mukha ko at nagulat na lamang ako nang bigla niya akong hinalikan sa noo.

"I'll wait for you at the table. No neeed to rush." Aniya.

After that, lumabas narin siya sa kwarto at nang natapos na akong magbihis at maghugas ng mukha, sumunod narin ako sa kanya. So he woke up early to cook breakfast? Napangiti ako. I really did miss his cooking.

Nang nakarating ako sa dining area ay nandoon na si Eleven, naglalagay ng finishing touches sa kanyang mga niluto na nakahapag na sa lamesa. Nang makita niya ako ay ngumiti siya at pinaupo ako. We chatted a bit, habang naghuhugas siya ng kamay. Tinatanong ko siya tungkol sa kanyang mga niluto. Nang umupo na siya sa harap ko ay kumain na ako. Gusto niyang ako ang unang tumikim. At masarap na naman ang niluto niya nang tinikman ko, as expected.

"Saan ka pala natutong magluto?" Tanong ko.

"New York. Sinabi ko na sa inyo diba? I lived alone. My dad was never home. I learned to cook for myself."

Tumango tango ako. Right. Pero dahil sa kanyang sinabi ay biglang naging curious ako... Tungkol sa dad niya, tungkol sa pamilya niya, tungkol sa mga dahilan niya kung bakit siya umalis sa kanilang bahay, tungkol sa lahat lahat tungkol sa kanya. Napaka-mysteryoso pa rin talaga ng pagkatao niya kahit ilang taon ko na siyang kilala.

"Are you paying for this apartment all by yourself?" Nagtanong ulit ako.

"Actually, no." Aniya, at kinalaingan niya ng ilang segundo bago sumagot sa aking tanong. Na para bang mahirap para sa kanya ang sumagot. "As much as I'd love to pay everything for myself, and I would if I could. But I only have dough for my tuition and allowance. Itong apartment? My uncle's paying for this. He's fancy like my dad. They're cousins. But I like him better. Kahit siya, ayaw niya sa dad ko, that's why he's supporting me. Wala naman siyang anak at ako lang ang nag-iisang pamangkin niya so he treats me special. But he knows I prefer to be independent kaya hinayaan niya akong tumira mag-isa. He actually owns part of our school through his investments."