Bana Sakıncalı Mafyam (DÜZENLENİYOR)

MA-2(düzenlendi)

   Bugün Baran'la proje hakkında çalışacağız.Kahverengi bir kazak altına beyaz bir dar paça altına da kazakla aynı renk bilekte olan bir topuklu bot giydim.Kahverengi bir saat taktım,saçımı düzleştirip kırmızı ruj,eyeliner,sürme sürüp aşağı kata kahvaltı yapmak için indim.Herkese günaydın deyip yerime oturdum. "kızım lütfen Baran bey'e karşı saygılı olmaya çalış."kafamla onaylayıp ayaklarımın geri geri gitmek istemesine rağmen o adama ısınamamıştım bütün toplantı boyunca bana baktı Melihten aldığım bilgiye göre zaten toplantıya gelmemi gözleri kapıda bir şekilde beklemiş.Melih adamı dövmemek için kendisini zor tutmuş.Siyah BMV'me binip Holding'e doğru arabamı sürdüm.Holding'e girer girmez herkes etrafımda dolaşmaya başladı.İlk önce kendi odama gidip sekreterimden bir sütlü kahve istedim.İçtikten sonra Baran bey'in odasının önüne geldim.Derin bir nefes alıp odaya girdim.

Odaya girdiğimde Melih'in sekreteri ile Baran'ı gördüm.Odaya girer girmez sekreter ve Baran kendilerine çeki düzen verdiler."zevkinizi böldüğüm için özür falan mı dilememizi bekliyorsunuz?"sekretere dönüp"odana git"dedim ardından Baran'a dönüp "şirketimde böyle şeyler yapılmasını hoş karşılamamı beklemeyin benden kendinize çeki düzen verirseniz iyi olur Baran Bey.""sizin sürtük sekreterinize gelin bana yavşayın demedim.Beğenmiyorsanız sekreteri kovun.""zaten öyle yapacağım Baran bey."Sekreteri kovmayı sonraya bırakıp hemen şu projenin bitmesini istediğim için odada bulunan toplantı masasına oturdum.Neler yaptığımı dikkatle izliyordu."ne bekliyorsunuz Baran Bey şu projeyi hemen bitirmek istiyorum.""O kadar da çekilmez olmadığımı umuyorum.""kendi şahsiyetinize özel değil erkeklerle yalnız bir yerde kalmayı sevmiyorum.""tamam o zaman havuzu şuraya yaparız."Aklım eski anılara doğru gitti.

"Ben kızıma ve oğluma bu havuzda yüzme öğreteceğim.Havuz hep dolu olacak."Olmaz öyle Demir ya çocukları gözden kaçırırsam ya çocuklardan biri havuza düşerse.""Düşürmemeye çalışacaksın evlenince senin tek işin ben ve çocuklarımızla ilgilenmek olacak hem düşerse de atlayıp kurtaracaksın çocuklarımızı.""Bunu diyen kişi farkında mı bilmem ama ben yüzme bilmiyorum.""Öğreteceğim daha birçok şeyi beraber öğreneceğiz."

Gözlerimi kırpıştırıp önümdeki dosyalara dikkatimi vermeye çalıştım."Aklın kimde?""Sizi ilgilendirmez Baran Bey görevinizi yapın sadece.""Bu da benim erkeklik vazifem lütfen anlatır mısınız?""Hayır.Bugünlük bu kadar yeter Baran Bey izninizle."

Onay verip vermediğime bakmadan eşyalarını sunum çantasına koyup çantasını da alıp odadan çıkışını seyrettim.İşim zordu hem de çok zor.Kırılan bir kalbi yeniden tamir etmek ne zormuş.Oysaki ben onun mutlu olabilmesi için her şeyi yapmaya razıyım.Hatta bugün lüks bir mekanda ailece yemek yiyeceğimizi de ben söyleyecektim.Yılmamam gerek şuan ben savaşacağım biz için sonra o savaşacak bizim için.Derin bir nefes alıp odamdan çıktıktan sonra koridorda bir kızla bir şey konuştuğunu görünce içimde bir sevinç oluştu bilmiyordu o ama benim ruhumun gıdası Miray'dı.Kız gittikten sonra bir erkek gelip Miray'ın beline arkadan kollarını dolaması ve yanağını öpmesiyle anladım ki benle mutlu olamayacak.Artık karar verdim ne demişler"Vazgeçmek her zaman zayıflık demek değil,bazen bırakacak kadar güçlü olmaktır."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
MİRAY'IN AĞZINDAN
  Hayat 'ın baskıları' nın daha fazla üzerime geldiği bir dönemdeydim. Boğuluyordum sanki.. Yalnızdım. Çevremde o kadar çok kişi olmasına rağmen hem de beni anlamıyorlardı. Kalbimdeki boşluğu, zihnimdeki onu, her tarafım Demir'di benim. Her tarafımı kaplamıştı.Ölümü bekleyen bir kanserli hasta gibiydim. Tedavisini sevdiklerinin aradığı ama bulunamadığı kanserli bir hasta gibi... Herkese hâlâ umudu varmış gibi gözüküp içten içe öleceğini bilen bir hasta gibi...
Tam hayattan koptuğun zaman