Kinaumagahan, nakayakap padin si Kirsten sakin. Umayos ako ng higa at inalis ang kamay ko. Nilagyan ko nalang ng unan para hindi naman masyadong flat ang higaan niya. Iningatan ko ang kilos ko upang hindi siya magising.
Last night was the best. And whenever i keep on remembering what happened i felt guilty. Sinabing hindi kong hindi ko siya iiwan at ang masaklap pa doon ay ipinangako ko iyon sa kanya. Ngayon mas mahihirapan na akong iwan siya.
Siguro tama sila mama. I need to let her go. I need to let go of ten ten, in order for me to be with Kirsten.
Should I?
Arrrgh! Its so hard to think! I needed time.
Tumayo ako sa hospital bed at kinontak sila farren, sinabi kong uuwi muna ako, sakto at papunta nadin naman daw sila ni Yish.
Nagiwan nalang ako ng letter sa bedside table niya. For sure mababasa niya naman yun kasi dun nakalagay ung mga medications niya. At aalis narin siya mamaya.
Uwi ako ng condo ko at humilata sa aking higaan. Feeling ko ang bigat ng pakiramdam ko, hindu naman ako napagod. Masarap panga ang tulog ko e. Siguro dahil sa pagiwan ko kay kirsten sa hospital. Nakaramdam kaagad ang sistema ko ng magkalunglot.
"Arrrghh! Bakit mo ba ako ginaganito Kirsten!" Sabi ko sa hangin. Laking gulat ko ng may sumagot sa akin, "Ikaw ang gumagawa niyan sa sarili mo bro" si Jake lang pala! Pusang kinalbo naman o! "G@go ka Jake! Kala ko multo!" Sabi ko sa kanya.
"Grabe ka bro! Multo? Ano bayan! Sa gwapo ko talagang ito?" Sabi ni jake
"Gwapo ka? Seryoso?" Sagot ko sa kanya.
"Oo, kahit sang kanto mo pa itanong"
"Sige gwapo ka na. Pero di hamak naman na mas gwapo ako sayo" sagot ko, kumunot ang noo niya, "sigurado ka?" Tanong niya. "Oo bakit? Angal ka?" Sabi ko sabay ginito ko ang aking mga kamay "hehehe. Hindi naman. Naninigurado lang. O bakit umalis ka kaagad sa hospital? Nailabas naba si Kat?"
"Hindi pa. Nauna lang ako, gusto kong magpahinga"
"Bakit napagod ba kayong dalawa kagabi? Sus bro naman! Bakit sa hospital niyo pa ginawa yun!"
"Nak ng tete mo jake! Walang kaming kabalastugang ginawa! Tsss!"
"Joke lang bro! Dika man lang mabiro. Hehehehe. Magkwento ka na then"
"Ayaw ko. Im tired"
"K! Manunuod lang ako ng FAST AND FURIOUS 7"
Napailing nalang ako sa kanya. Tsss. Ang berde talaga ng utak!
*****
Its been a month now since i saw Kirsten. I never managed to talked to her again. I was afraid that after all this she would go back to her old ways. And I dont want that to happened. I want to remember what she is when I left her at the hospital.
But what can I do? I love someone else. Ten ten is far more important that any girl in this world and i will be trilled seeing her again.
Finals is done and final assesment nadin ng mga grades kung magiging candidates kami for graduation.
I kinda miss that girl. I never felt this way before ten ten moved away with her family. I admit it I still love her, no one could ever take away her from my heart.
Palabas nako ng aking condo papunta sa school, bago ko isara ang door, kinakapa ko ang pants ko and "Sht!" I forgot my car keys so binalikan ko yun sa may drawer, pagbukas ko ulit sa pinto, tumambad sa akin ang isang magandang babae na ultimo diyos ay luluhod sa kanyang kagandahan.
"K-kirsten?" Sabi ko, well halata naman siguro na nagulat ako, i never expected her to be here lalo na at alam naman natin na allergic siya saakin. "What are you doing here?"
"Really Kobe? Ikaw pa talaga ang nagtatanong sa akin niyan?" Sabi niya. Ako namn tong bobo at hindi maintindihan ang sinasabi niya. Di pa kasi ako nakaget over sa mukha niyang nakatambad sa akin ngayon.
"Ahh. Oo naman. I don't find any reason why are you here. Do you need any help?" Tanong ko sa kanya. Well sorry ha? E sa hindi ko nga alam e. Malay ko ba sa utak ni Author, nagtatampo daw sa mga nagbabasa kasi ang silent silent nila. Hahahaha
"I thought matalino ka? Figures." Saad niya at tinalikuran ako. Aba! Nag walkout si ganda, syempre ako naman itong si pogi hahabulin siya.
"Hey Kirsten! Wait up! Im sorry! Hindi ko nga kasi nagets kung bakit ka nandidito e. Last time I check allergic ka sa akin?" Pero wala e parang bingi tong babaeng to. Pinagtitinginan na tuloy kami dito sa hallway. Tssss
"Hey Kirsten! Bagalan mo naman please!" Sabi ko, sorry ha? Hindi kasi Ako athletic kaya mabilis akommapagod. And lucky me, huminto naman siya at humarap sa akin habang nakapameywang. Witwew! Ang hot! Mas lalo tuloy akong hiningal.
"WheeeW! Grabe ka kirsten. Your fast! Grabe ! Hihikain ata ako kakahabol sayo!" Sabi ko
"Bakit? Who told you ba to run after me?" Sabi niya with matching taas pa ng kilay, tapos ayun naglakad ulit.. Buti naman at naisipan nitong babaeng tong bagalan ang paglalakad niya. Napakamot nalang ako ng ulo at sinundan ulit siya sa paglalakad.
Ng mAkarating na kami sa parking area huminto ulit siya at humarap sa akin.
"Where's your car?" Tanong niya halata sa kanyang mga boses ang pagkairita.
"Ha?" Sabi ko. Hahaha. E sa ang cute niya kapag naaasar e. Hahahahha.
"Hindi kaba nakakaintindi ng english? Ang bobo mo naman pala. Tsss. Sabi ko nasaan ang kotse mo?" Awwww. Bobo ako? Really? Oo siguro kasi hanggang ngayon hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko para kay Kirsten.
"Bobo agad? Watch your words young lady"
"Wow ha, young lady talaga? So lolo kana pala? Hahahah. Okay. Im soorry lolo. Hindi ka naman kasi bobo e. TANGA LANG! Asan na ba yang Kotse mo." Hahaha. Iba talaga itong babaeng to
"Ang sungit mo talaga. Tsss. Ayun po ma'am, andoon ang kotse ko. Bakit mo ba tinatanong?"
"Sasabay ako. Bakit angal ka?"
------------
Hi po! Ask ko lang if may nagbabasa nito hahaha. Paramdam naman kayo guise. Need ko din po ng suggestions para sa next chapter. Tagtuyot kasi kaya pati utak ng author tinutuyut na. Sorry po pala sa late update. Salamat po.
Feel free to comment and vote guise.
Thankyou. Godbless
ManangLola💋
BINABASA MO ANG
Unexpected Love (Slow Update)
RomanceKaya mo bang mahalin ang tanong kinaiinisan mo
