Unexpected Love (Slow Update)

Chapter 13 "She Missed Me"

"Sasabay ako, bakit aangal ka?" sagot nito sa akin. Natameme naman ako dahil hindi pa ngaproproceso ang sinabi niya sakin e kung sa tutuusin nga mas malapit na ang university namin sa tinitirahan nito.

"Why? Teka nga. Your unit is much closer to the university, right? Bakit ka naman napadpad dito?" Tanong ko. E sa curious lang ako e. Baka naman siguro ay may pinuntahan tapos dumaretso nalang dito. 

"Why do you care ba? Nandito na nga ako dami mo pang satsat jan! Dali na! Were going to be late Kobe! Damnit!" Tignan mo to ang sweet talaga pagdating sa akin.

"Alright, alright. Ano ba yan, nagtatanong lang. Tara na doon." Sabi ko

"Alangan naman naman na dito e nandoon nga ang kotse mo. Seriously Kobe? Kumain kaba? Bakit ang kitid ng utak mo ngayon?" Sabi niya sabay walk out. Ako naman natulala. Ano bang problema nung babaeng yun?

Nasa tapat nako ng kotse at bubuksan na ang driver seat ng...

"Ahem. Kobe di ka ba talaga gentleman at pagbuksan lang ng pinto ang babae di mo pa magawa?" Ang sungit talaga nito. Wala naman akong magawa. Napabuntimg hininga nalang ako at pinagbuksan siya ng pintuan.

"O konting alalay. Masyadong mataas" sabi nito. "Opo MADAM!" Sabi ko dito.

"Wag mo nga akong ma Madam Madam jan!" Napailing nalang ako at sinara ang pintuan ng door niya. Dumaretso naman ako sa passenger seat at pinaandar na ang kotse ko.

Habang nasa kahabaaan kami ng edsa, hindi naman masyadong mabigat ang traffic, SOBRANG bigat lang ni hindi kami makausad. Malalate talaga kami nito. Bakit ba kasi palaging traffic dito. Yang mga walang kwentang tao kasi na iyan. Kung marunong lang kasing sumunod sa ayos ang mga tao edi maganda siguro ang takbo ng pilipinas.

Tapos etong katabi ko pa wala man lang kaimik imik. She's so annoying yet you never get tired of her annoyingness. Mas lalo ka tuloy matatawa sa ikinikilos niya.

Parang dati lang, noong hindi ko pa siya masyadong kilala. Grabe, alam mo yun.

Asar na asar ako sa kanya noon kasi ang arte niya, ang daming alam sa buhay, yun pala kapag nakita mo rin ang side niya makikita mo na kahit gaano katigas ang isang tao, may isang banda parin ng kanyang puso na mahina ito.

Siguro kaya nahuhulog narin ang loob ko sa kanya, siguro nga ay mahal ko na siya. Mahal ko na siguro si Kirsten. Pero papaano naman si Ten? Hindi ako makakasiguradong mahal ko na talaga ng buo si Kirsten kung hindi ko padin makalimutan ang babaeng tunay na mahal ko.

Siguro noong una infatuated lang ako kay Kirsten kasi nakikita ko sa kanya si Ten.

"Tatahimik ka lang ba jan? Wala ka man lang bang sasabihin ha!" Nagulat naman ako sa biglaang pagsasalita ni Kirsten.

"H-ha e-eh w-ala naman." Sagot ko pero sa totoo lang wala talaga. Nawawalan ako sa katinuan kapag malapit siya saakin. Lahat ng bagay nakakalimutan ko kasama na si Ten. Pero pinipilit ko parin na huwag masyadong padadala mahirap na at baka masaktan ko lang si Kirsten kapag nagkataon.

"Really? Wala? Seriously?"

"Wala" sagot ko habang nagdadrive well hindi pala nagdadrive kasi parang pagong ang traffic.

Humugot siya ng hininga niya at sinabing.. "Why did you leave?"

Naguluhan naman ako sa kanyang sinabi.

"Why did you leave Kobe. Huh! Tell me!"

Ako naman tong hindi parin maintindihan ang sinasabi niya. Anong leave?

"You told me you wouldn't leave me. But when I woke up that morning you were gone. All was left is the note you gave me. I thought you would come back but days have passed I never see you again." Sabi nito habang nakayuko.

Now I understand, ito pala yung nasa hospital sila. God! Why does he have to be this stupid! Narinig ko nalang na humihikbi na ang aking katabi.

"I thought you were different but your just like everyone else! You make promises you cannot keep! Im tired of this bullshit!" Sabi nito at tuluyan ng umiyak sa kotse ko.

Come on Kobe! Think! Think! Damn! Nasaan na ang talino mo ngayon!

"I-I'm sorry Kirsten, I never-"

"You never what? You never meant to do that? Damn it Kobe! It's that the best reason you could do? Gashas na iyang linya mo!"

"Calm that, I promise I never meant to do that. Masyado lang akong busy kasi malapit na tayong gagraduate. My parents are pushing me to study the in and out of our business because after graduation ako na ang mamamahala dito." Which is partly true. That is one of the reasons kaya hindi ko narin masyadong napapansin si Kirsten.

"Now dinadamay mo nadin pati parents mo? Damn Kobe!" Napabuntomg hininga nalang ako. Hindi naman ako mananalo sa babaeng to e. Iyon pala ang sinadya nito kaya nagpunta sa condo ko. Siguro si jake ang nagsabi sa kanaya kung saan ako nakatira.

Medyo umuusad naman na kami kaya nagbalik na ako sa pag mamaneho. Mabagal man atlease hindi na parang kanina na hindi kami gumagalaw. Bumalik ang katahimikan namin sa sasakyan.

Nang makarating na kami sa school dumaretso kami sa parking area.

Nung hinawakan ko ang kambyo humawak din doon si Kirsten kaya nagkahawak ang kamay namin. Napabuntong hininga kami pareho.

"K-kobe" sabi nito. Naging malumanay na siya kaya nilingon ko ito. Not breaking our hands.

"I miss you" sabi nito at hinalikan ako sa labi. Natameme naman ako sa kinauupuan ko kaya naman hindi ko na napansin na nakababa na pala si Kirsten.

Gusto mo man siyang habulin, nagririgodon parin ang aking damdamin. Yes it was just a peck on the lips but damn. Those lips are soft. It was not my first time to kiss any lips, not to brag but kissing is my forte (well in my dreams, kasi nga diba I'm a nerd before).

And this is the first time na natulala ako sa halik and imagin it is just a peck. Paano nalang kung french kissing na? Baka namatay nako sa halik niya. Shit! What am I thinking! Ngayon nagiging perv nako. Damn.
-----
Sabog utak ko. Hahahaha.
Tell me guys wat yah thenk! Hahahahaha