Bana Ikimizi Anlat

Bölüm 10

*Hatırlatma*

Ne istiycekdi ki, açıkcası merakdaydım. Çok tedirgin görünüyordu. Anladığım kadarıyla isteyeceği şey küçük bir şey değildi. Ama yine de olsun bu kıza gerçekten yardım etmek istiyordum.

"Şey, yani, bir haftalığına falan benim sahte sevgilim olabilirmisin? "

Soruduğu soru karşısında ne yapacağımı şaşırdım. Tüm her şeyi beklerdim, ama bunu yok. Gerçekten neye bu kadar mecburdu ki, daha iki gün gördüğü adama sahte bile olsa sevgillik teklif ediyordu.

____

" Ne? " evet ağzımdan sadece bu kelime çıkmışdı Ne? Aslında kendime hak veriyordum, benim yerimde kim olsa aynı tepkiyi verirdi qaliba.

Ben öyle söyleyince Lemanda başını kaldırıp üzgün gözlerle bana bakmaya başladı. Ardındansa hemen ayağa kalkıp" Ben çok özür dilerim, ben sadece çok korkdum" derken gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamışdı.

Kahr etsin ne kadar çok ağlıyordu bu kız? Gerçekten ama gerçekten şimdiye kadar hayatımda Leman kadar ağlamaya meraklı birini tanımıyordum.

O başını aşağı eyip gözünden yaşların süzülmesine izin verirken benimse aklıma sadece şu cümle takılmışdı 'Ben sadece çok korkdum' neden korkmuşdu ki, bu kadar? Neden korkmuşdu da bunu söylerken, ağlarken bile titriyordu. "Tamam, yeter artık ağlama"

diyip tam ona yakınlaşacakken o yine ağlayarak devam etti "Ben gerçekten çok özür dilerim, yemin ederim aklımda kötü bir şey yokdu, sadece.." diyip hemen susdu.

Yine aynı şeyi yaptı konuşmasını yarım bırakdı. Ellerimi kaldırıp tam ona dokunmak istediğimde bir-iki adım geriye gidip "Özür dilerim, hoşçakal" diyip gitmeğe başladı.

Kaçıncı özürüydü bu? Birmi? İkimi? Kahr etsin bir yardım edemedim kıza "Leman" diye arkasından seslendim ama arkasına dönüp bakmadl bile.

"Lemannn" bu sefer daha sesli seslenmişdim ama yine bakmamışdı. Çareyi onun yanına gitmekde bulup arkasından koşmaya başladım ama geldiğim yerde yol 4 tarafa ayrılıyordu.

Nereye gitmişdi? Hangi tarafa? Başımı ellerimin arasına alıp durduğum yere oturdum. Bir şeyide beceremedim. Kız sadece yardım istemişdi ama ben ne yaptım?

Ona çok saçma bir cevap verdim 'Ne? ' Bir süre burda oturdukdan sonra ayağa kalkıp arabama doğru gitmeğe başladım. Arabama binip çalışdırdım ve eve gitme vaktiydi artık.

Ama bir türlü kafamı toparlayamıyordum hep aklımda Leman vardı. Sadece bir yardım, sadece bir yardım istemişdi ama ben ne yaptım? Ona yardım ede bilirdim ama söylediğim onun beni yalnış anlamasına sebep oldu.

Ne olurdu ki, adam gibi cevap verip kabul etseydim. Zaten kız benim yüzümden hastanelik olmuşdu. Hayatım zaten karışık, bir karışıklık daha olsaydı ne olurdu ki?

Offlayıp yumruğumu direksiyona geçirdim ve tam birine çarpacakken geç de olsa yavaşladım. Allahım bu nasıl bir şey? Yinemi? Yinemi birini hastanlik edicem?

Hemen arabadan indim çarprığım kişiye baktığımda yerde öylesine oturmuş, sadece diz kapağı kanayan Lemanı gördüm. Bir dakika Leman? Ben ikinci kere Lemanamı çarpmışdım. Hemen yanına oturup başını ellerimin arasına aldım.

Yüzüne gelensaçlarını kulağnın arkasına verip konuşmaya başladım. "Sanırım ne senin benden, ne de benim senden kurtuluşum yok. Bilmiyorum ama ben sana yardım etmek istiyorum ve sanırım kaderimde de bu var sana yardım etmek, eğer olmasaydı sana 2-ci kere neden çarpıyım ki ?"