Ang Boyfriend Kong Isip Bata

Seven

"Dianna Louise Louigy Gonzaga? Why are you here? "
Eto na na nga sinasabi ko eh. Mortal enemy ni Papa to. Pakshet.
"A--Eh hello po." Wuuu! Fake smile aylamyu na!
"Ahh. Eh ano pa. Diba sbi ko sayo may nkitira satin? Si Anna yun. Hehe." Sabi ni tita. Wuups. Patay na talaga ako Nesfutta!
"Hahaha. Seryoso ba kayo? Yan anak ng kinamumuhian ko papatirahin ko dito sa bahay ko? Hindi pwede yan. Sige na ija. Pwede ka na umalis."
"Whaat?! Pa gabi na oh. Paalisin nyo pa? Tsaka wala yang pupuntahan!" -Louigy.
" Ohh? Bkit? Dba mayaman tatay nya? Bkit wala syang titirhan?"
''Pa. You get it wrong. Umalis sya kse-"
"Ayy bsta khit anong mangyari umalis kns ija." Ano ba naman yun? Pnabayaan ko na nga si Louigy na dipensahan ako. Duhh. Bida ako bkit ako papaapi? :D
"Amm. Sge po aalis nko." sabay kuwa ng bag na may gamit nya. Duhh. Kinuwa na nya to knina pa. XD
3rd POV

"San ako pupunta ngayon? Pakshet naman ksi. Wuuuuuh!" Sabi ko. Arrg. San ako tutungo ngayoooon?
"Ayy sa park kaya?" Pabulong na sabi ito ng dalaga.
"Ayy. Di pwede sa ganda kong to?" bulong nya ulit. Ganto na tlaga sya pag nag iisa. Bglang nagigigng mahangin.
"Ohh God. Help me please? " She said. Oh God. She's so homeless. Nang bgla nlang syang nakakita ng umiilaw na bagay patungo skanya.
"Huh? Ahh? PAKSHET!"
(Boogsh!)

  SA SITWASYON ngayon ni Louigy ay hndi nya alam ang gagawin. Kinakabhan sya nang hndi maipagtanggol ang dalagang kani-kanina'y kaaalis lang. Nung hahabulin nya kase eh pinigilan sya ng tatay nya
"Shit." He cuss because of what he recieve a text messages that Dianna was on the hospital and 50:50 ito. Agad agad sya nanaog pababa at hnanap ang nga magulang nya. Nang mkta nya.
" MA , PA. NAAKSIDENTE SI DIANNA! AT 50:50 SYA!"
Gulat mang nkita nya na ang muka ng magulang nya pero isang salita ang lalong nagpakatulala sakanya.
"Hindi. Dapat lang sakanya yon. Dahil anak sya ng demonyo."

SA KABILANG BANDA napadilat nang kaunti si Dianna at nkita nya ang purong ilaw ang nkatutok skanya. Mga taong nag papanic. Pag tingin nya nasa OR sya. At naalala nya ang nangyari. Nasagasaan sya at nagulungan ndin. Ang saklap diba? Muli syang napapikit at pag dilat nyay muli ay nasa kwarto na sya.

Hayy. Asan ba ako? Anung nangyari?

Sabi nya sa isip nya.
"Owmaygad! Dianna anak gising kana!" Sabi ng isang bababe na sigurong nanay nya ito.

Ha? Dianna ba pangalan ko? Pakshet anyare?

"Ha? Pasensya na po ahh. Sino po ba kayo? At ano din po ba ang pangalan ko?"

Tila eh parang nabundol din ang damdamin nang kanyang ina at hindi na naituloy ang paglabas ng kwarto at bigla nlang syang inakap at naiyak sa kanya.

" Kayo po ba ang dahilan ng paglayas ko sa bahay?" At napatigil si Lhene sa pagiyak dahil sa sinabi nh anak nya.

Hindi. Hindi ito maari.

Sabi ni Lhene sa isip nya marahil alam nya kung anong skit ng anak nya. Dali dali syang tinawag ang doktor na komukonsulta sa anak nya.

"Ija. Anong mga naalala mo?"
"Actually dok. Dikopo kilala mga naalala ko pero tila'y lahat eh malulungkot na araw?"

Agad na napaluha ulit si Lhene. Dahil di sya nag kakamali ng iniisip na skit ni Dianna kundi. Lost of happy memories Syndrome. Para lang din itong isang Amnesia ngunit mga malulungkot at masasakit na araw lamang ang naalala nya.

"Amm. Dok. Ano po bang gamot sa skit nang anak ko?"
"Tanging pagmamahal lang ng pamilya."

Lhene was left Dumbfounded after the doctor leave their room. Napa isip sya. Pano ko mabibigay iyon? Eh ni tanging tatay at mga kapatid nito eh ayaw sakanya? Dahil sa gnawa nya?

Na hilot nalang si Lhene sa ulo nya habang nakatitig sa anak nito. At binulong nalang bigla ni Lhene sa anak nya ang.

"Sorry very much nak. Nang dahil sakin naaksidente ka dahil sakin napalayas ka. Dahil skin.

Di kapa matanggap ng pamilya natin." Lhene leave Dianna and pay all the bills in the hospital. Nkapagdesisyon na sya. Sa tingin nya. Hahayaan nalang nyang hindi maalala ni Dianna ang lahat.

  PAG KATAPOS umalis ni Lhene sa kwarto ni Dianna. Napaiyak si Dianna dhil naalala nya ang nangyari sakanya. Lahat lahat. Dahil lang sa bulong ng nanay nya.

"Hahaha. Ang galing talaga basta sakin dali sumuko tangina."

A/N: Simula po ngayon. Third person na po ang gagamitin ko. Thanks po sa inyong nagbabasa! and Short updates sorry!