Sarmaşıklar altında yürümüştük
El ele tutuşup bol bol gülmüştük
Sokaklar sırdaşımızdı bir tek,
Kaçamak aşkımıza
Gemiler yanaştı limana
Martılar çoğaldı her yanda
Sen gittin bu şehirden
Ardında kalbi kırık ben
Büyümüştün ve gittin
Çocukça bir şeydi dedin
Önüne set olsamda durmazdınki
Yıkar geçerdin bu garibi
Bir zamanlar altında yürüdüğümüz sarmaşıklar
Şimdi kuruyup savruldular
Kuru dalları kaldı sadece
Sanki ikimizi bekliyor dört gözle
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Yağmurları
PoesíaDökülüyor yine bulutlardan şiir yağmurları Yağdıkça ilham kokuyor şehrin sokakları Çayımı dolduruyorum kırmızı kupama Aklım ise hala yağmurda Bir elimde kağıt,kalem ; bir elimde çay Karşımda yağmur ve mahrur dolunay Seyre dalınca yağmuru Dökülüyor...
