En uzun şiirim oldu arkadaşlar umarım beğenirsiniz :)hikaye tadında iyi okumalar...
Zehirli aşkın kıyısında yürüyen aptal çocuklar
Bu aşkın efsunlu kokusuna kapılırlar
Bu zehri bir kez tadanlar
Asla kurtulamaz aşkın uzun tırnaklı pençesinden
Sadece panzehirdir kurtuluş
Onu da herkes bulamaz zaten
Ben de seninle yürümüştüm o kıyıda bir zamanlar
Biz de kapılmıştık efsunlu kokuya
Lakin biz şanslıydık
Birbirimizin panzehiri olmuştuk
El ele yaşama tutunmuştuk
Böylece aşkın zehiri gitti ve yalın aşk dünyaya geldi
Herkes doyasıya birbirini sevdi
Fakat unutuldu panzehir
Değerini kaybetti sevgili
Aşk sözcükleri kaldırıldı tozlu bir kutuya
Utanma kalmadı artık insanda
Aptal çocuklar bir bir kayboldu
Yerleri ego yığını mahluklarla doldu
Anlatmak gerek bizim aşkımızı sevgili
Ne çabuk unutuyor insan,mazideki günleri
Öğretmeli insanlara aşkın kıymetini
Konuşmadan anlaşırız biz
Dokunmadan sevebilir
Durduk yere öpebilir
Bilmeden kırabiliriz kalbimizi
Ama birdir kalbimiz
Birininki kırılınca diğerininin canı yanar
Birimiz üzülünce diğeri bunu anlar
Sevda her zaman kalbimizde yaşar
Zehirli aşk kötüydü belki
Ama önemli olan panzehirdi
Bulunması zor olan ruh eşindi
Biriciğin,en kıymetlindi...
İşte bu zehirli aşk;
Sömürsede iliklerini
Karartsada kalbini
Gösterirdi herkese aşkın kudretini
Biz zehirli aşkın kıyısında yürüyen aptal çocuklardık
Ömrünü panzehiri arayarak geçiren neslin insanıydık
Şimdi,zehiri yeniden bizim oluşturacağımızı nerden bilerbilirdik?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Yağmurları
PoetryDökülüyor yine bulutlardan şiir yağmurları Yağdıkça ilham kokuyor şehrin sokakları Çayımı dolduruyorum kırmızı kupama Aklım ise hala yağmurda Bir elimde kağıt,kalem ; bir elimde çay Karşımda yağmur ve mahrur dolunay Seyre dalınca yağmuru Dökülüyor...
