Voor altijd bang

Hoofdstuk 2

''CLAUDIAAAA WAKKER WORDEN!!'' hoor ik mijn vader van onderaan de trap schreeuwen. ''JAHAA, IK KOM AL'' roep ik geïrriteerd terug. Pff.. het is pas 8 uur verdorie, ik had nog een half uur langer kunnen slapen. ''DOEI LIEVERD, IK GA NAAR ME WERK'' hoor ik hem van beneden roepen en nog voordat ik kan antwoorden valt de deur met een klap dicht. Ik doe een poging om me nog een keertje om te draaien maar na er tien minuten onrustig in te hebben gelegen, geef ik de moed op. Ik stap mijn bed uit en pak schoon ondergoed uit de kast, slapen lukt nu toch niet meer. Als ik richting de badkamer loop om de douche aan te zetten hoor ik een enorme knal. Met trillende handen sta ik doodstil ik de badkamer. Ik kijk om me heen en zie niks ofja niks, ik zie een paar vogels wegvliegen. Die zijn blijkbaar ook geschrokken van de knal, arme beestjes. Ach, laat ik maar gaan douchen, anders kom ik straks nog te laat.

Ik kleed me uit en ga onder de warme douche staan. Zodra ik mijn blote lichaam zie krijg ik weer rillingen.. Ik tril bij het zien van mijn eigen lichaam. Best vreemd eigenlijk, ondanks het nare gevoel voelt het ook weer fijn. Even lekker douchen, even lekker schoon worden. Dit is de enige manier hoe ik me een beetje schoon voel. Normaal voel ik me vies, vies in mijn eigen lichaam, mijn lichaam.

Gelukkig heb ik mijn brood gisteren avond al gesmeerd en heb ik ook mijn tas al ingepakt. Ik zet een muziekje op om de dag lekker vrolijk te beginnen. Ik moet toch iets doen om mijn gedachten te doorbreken.. Als ik mijn muziek op shuffle zet begint het liedje 'For The Love Of A Daughter' van Demi Lovato te spelen. Het is mijn lievelingsliedje, maar nu even niet. Toch luister ik naar de tekst en begin te huilen. "Oh father, please father.." ik zing huilend met de muziek mee. Oké, STOP! NU IS HET KLAAR! Zeg ik tegen mezelf, en ik merk dat het helpt. Snel zet ik een ander liedje op, een vrolijk liedje. Zodra 'Happy' begint te spelen vergeet ik de pijn en veeg mijn tranen weg. Er verschijnt langzaam weer een lach op mijn gezicht en ik dans mee op de muziek. Voor even kende ik geen schaamte, voelde ik geen pijn meer en kon me helemaal laten gaan. Nog geen vijf minuten gaat het piepje van mijn telefoon, een appje van Madelinde. Ze vraagt of ik samen met haar naar school wil fietsen. Ik antwoord dat het goed is en ik over een kwartiertje bij haar ben. Ik check of ik alles heb en spring dan op de fiets. Als ik aan kom fietsen zie ik haar al klaar staan. "Hey" zeg ik met een klein lachje op mijn gezicht. Ze lacht terug en we fietsen kletsend weg.

"Wat zie je wit" zegt Madelinde met een bezorgd gezicht. "Oh, ja ik ben gewoon een beetje moe, verder niks ernstigs hoor" glimlach ik geruststellend naar haar. Ik zie de meiden van een afstandje al op het schoolplein staan, zodra we aan komen fietsen lopen ze naar ons toe. Julia springt van vreugde een gat in de lucht "WE HEBBEN VANDAAG LAATSTE TWEE UUR UITVAL!!" Ze is er zo te zien wel héél erg blij mee.

"Oh, super!" zeg ik zo enthousiast mogelijk. Madelinde stelt voor na school met zijn allen naar de stad te gaan, iedereen is het duidelijk met haar eens. Nog geen minuut later gaat de bel.

We hebben handvaardigheid, mijn lievelingsvak. Ik pak mijn spullen uit mijn tas en ga verder met mijn tekening. Hij is bijna af. Het is ook een hele leuke opdracht, althans ik vind hem leuk, de rest van de klas vindt hem te moeilijk. Ik kijk bekritiserend naar mijn werk. Nog even wat schaduw maken en dan is die af. "Wauw, die is echt mooi Clau! Je moet er echt mee verder gaan, je hebt echt talent!" zegt Madelinde als ze naar mijn tekening kijkt. Ik lach verlegen "Dankjewel! Haha, ik weet niet hoor, laat ik eerst maar gewoon mijn diploma halen!" "Goed plan!" zegt Madelinde knipogend.

Ik laat mijn potlood los en bekijk nog één keer goed mijn werk. "Hmm.. is die zo af denk je?" vraag ik aan Madelinde. "Ja! Zeker weten, niks meer aan doen! Gewoon inleveren!" zegt ze vol overtuiging. Ik twijfel, maar luister naar Madelinde en loop naar het bureau van mijn docent. Hij pakt mijn tekening en bestudeerd hem nauwkeurig.  "Dat ziet er netjes uit Claudia. Ik heb er niks op aan de merken. Dit is een dik verdiende 8!" zegt meneer Herberts. Ik bedank hem met een onschuldig lachje en loop weer terug naar mijn tafel.