Voor altijd bang

Hoofdstuk 1

''BIEPP! BIEPP! BIEPP! BIEPP! BIEP!'' Bleh, weer die k*twekker. Met tegenzin stap ik mijn bed uit en geef een harde klap op de wekker tot hij stopt met piepen. Lekker, was ik net een beetje aan het uitslapen gewend, moet die wekker het weer verpesten. Gelukkig had ik mijn kleren gisterenavond al klaargelegd, dat scheelt weer in tijd. Ik trek mijn kleren aan, loop naar beneden en zie dat papa al beneden is. ''Zo, wat doe jij zo vroeg op?'' vraag ik verbaasd. ''Ik heb een afspraak op mijn werk. Ik heb alvast de tafel gedekt, dan kunnen we nog even samen ontbijten voor ik wegga.'' antwoord pap. Bah, dat geslijm ook altijd van hem. Maarja, hij bedoeld het goed. 

Als we samen aan tafel zitten te eten valt er een lange stilte. Blijkbaar heeft hij niks te zeggen. Zodra hij zijn laatste hap neemt staat hij op en zegt ''Ruim jij even af? Ik moet nu weg, ik kan het maken om te laat te komen.'' Hij trekt zijn jas aan, geeft mij snel een kus en trekt dan de deur achter zich dicht. Zo, die is weg. Ik kijk op de klok, het is vijf voor half acht, opschieten dus. Ik poets mijn tanden, kam mijn haren, doe nog snel wat make-up op en ren de trap af. Nog vijf minuten, dat moet wel lukken. Door mijn haast ben ik helemaal vergeten brood mee te nemen. Ach, dat is nu te laat, ik koop wel wat op school. Ik trap zo hard als ik kan op mijn trappers zodat ik een goede vaart heb. Hijgend kom ik op school aan, ik ben gelukkig nog op tijd.

Ik loop het lokaal binnen en ga naar Madelinde zitten. Madelinde is een lieve meid, ze is sinds dit jaar één van mijn beste vriendinnen geworden. Na de dood van mama heeft ze me altijd enorm gesteund en ik kan altijd bij haar terecht. "Hey, hoe was je vakantie?" fluistert ze zachtjes in mijn oor. Als we fluisterend over onze vakantie aan het kletsen zijn, onderbreekt mevrouw Blos ons gesprek "Claudia en Madelinde, ik geloof best dat jullie elkaar een hoop te vertellen hebben. Maar nu even opletten alsjeblieft, bewaar het bijkletsen maar voor in de pauze." Zuchtend open ik mijn boek en probeer de aanstekelijke lach van Madelinde te vermijden, door recht voor me uit te kijken. De stof is niet zo moeilijk, het is alleen maar herhaling van de grammatica wat we voor de vakantie behandeld hebben. Als mevrouw Blos klaar is deelt ze blaadjes met wat oefeningen uit. Iedereen gaat stil aan het werk en ik pak mijn oortjes uit mijn tas. Met muziek kan ik me altijd beter concentreren, en zo word ik ook niet afgeleid door de mensen om mij heen. Na een half uur klinkt de luide stem van mevrouw Blos door het lokaal heen "Goed jongens, omdat het de eerste les na de vakantie is en jullie goed gewerkt hebben, mogen jullie de laatste tien minuten nog even kletsen. Ik zet wat Franse muziek op, dus als je zin hebt mag je lekker meezingen!" Iedereen roept Franse liedjes door de klas en praat door elkaar heen. Zodra Papaoutai begint te spelen wordt de klas al wat rustiger. Ik lach om Madelinde die keihard meezingt met de muziek. Ze trekt me van mijn stoel af en gebaart dat ik ook mee moet zingen. Ik sta op en doe gezellig met haar mee. Even ken ik geen schaamte en laat ik me lekker gaan.

Het is pauze en Madelinde en ik zitten in de aula met nog een groepje meiden bij ons. Het is erg gezellig en leuk om even lekker bij te kletsen over van alles en nog wat. "Claudia, heb je geen drinken of iets te eten bij?" vraagt Julia, een van de meiden van onze vriendengroep bezorgd aan me. "Ehh.. nee.. Ik had vanochtend bijna geen tijd meer, dus in mijn haast ben ik het vergeten mee te nemen.. Ik koop in de grote pauze wel een broodje, er zit nog wat geld in mijn tas." zeg ik met een rustige stem. Ze lacht en knikt bevestigend dat ze het er mee eens is. "En wat heb jij deze vakantie gedaan?" vragen de meiden, terwijl ze me nieuwsgierig aankijken. Wat er deze vakantie gebeurd is wil ik het liefst niet aan denken. Ik voel die angst weer opkomen en alle beelden flitsen voorbij. Ik probeer mijn gedachten te onderbreken door de vraag te beantwoorden. "Ehm, niet veel bijzonders eigenlijk.. Ik ben een weekendje naar mijn opa en oma in Den Bosch geweest. Voor de rest ben ik thuis gebleven en heb ik een beetje uitgerust :-)" Nog voordat ze kunnen antwoorden gaat de bel.

"Lekker, gym" zeg ik op sarcastische toon. Als ik in de kleedkamer kom loop ik een douche hokje in. De bank waar iedereen zijn tassen op legt is toch al vol, dus heb ik ook niet echt een andere keus. Eigenlijk maar goed ook, niemand hoeft mijn lichaam te zien. Het liefst wil ik helemaal niet omkleden, bij het zien van mijn eigen lichaam is de confrontatie erg groot. Zo min mogelijk naar kijken dan maar en snel omkleden. Als ik het hokje uit kom kijken de meiden me verbaast aan "Huh? Wat doe jij nou in zo'n hokje, normaal kleed je je nooit in een hokje om." Ik glimlach en zeg "Nou ehm, de bank was vol en ik heb geen zin om me zo dicht op elkaar om te kleden. Nu heb ik tenminste de ruimte :-)" Julia kijkt me met een rare blik aan "Pff, oké dan." Om de lichte irritatie te onderbreken geef ik haar een knipoog en loop naar de gymzaal.

Pfoe, wat een dag. Ik ben blij dat ik morgen lekker uit kan slapen. Ofja, uitslapen laten we het zo zeggen, ik kan tot half negen blijven liggen. Zodra ik deur open doe zie ik dat er niemand thuis is. Eigenlijk best lekker, even rust. Ik gooi mijn tas op de grond en schenk wat te drinken voor mezelf in. Hè hè, eindelijk even zitten. Na een half uurtje hoor ik de deur open gaan. Pap is thuis "Hey meis, hoe was het op school? Weer even wennen zeker?" vraagt hij geïnteresseerd. "Het ging wel goed hoor, en bij jou?" Terwijl hij zijn jas uit doet verteld hij hoe het was. "Wat eten we vanavond pa?" Hij loopt naar de vriezer en haalt er een zak patat uit "Patat" Gadver.. daar heb ik nou echt totaal geen trek in. Om hem niet teleur te stellen hou ik het voor me.